Waarom Adri Duivesteijn rebelleerde tegen de zorgplannen

We weten allemaal dat de drie PvdA-senatoren tegen de zorgplannen van het kabinet rebelleerden, maar we wisten nog niet waarom. Tot vandaag. PvdA-senator Adri Duivesteijn wilde niets weten van een beperking van de vrije artsenkeuze vanwege zijn eigen ervaringen met het zorgstelsel. Dat maakt zijn verzet tot een zeer persoonlijk verzet.

Het is de eerste reden waarom de ernstig zieke PvdA'er tegen de zorgwet van het kabinet stemde. Duivesteijn kreeg namelijk in het ene ziekenhuis te horen dat hij was uitbehandeld en dat het in feite dus was afgelopen met zijn leven, maar in een ander ziekenhuis kon hij - gelukkig - wel worden behandeld. Ik weet de details van zijn ziekte niet, maar ik snap heel goed dat hij onwijs blij is dat hij nog steeds leeft.

Duivesteijn zegt tegen de Volkskrant: "Ik heb ervaren hoe geweldig het is dat je dan elders een specialist vindt die zegt: we gaan ervoor knokken, we leggen ons hier niet bij neer. Dat is voorbij als een eind wordt gemaakt aan de vrije artsenkeuze." Zo'n opmerking komt hard aan, maar er is geen woord van gelogen.

De tweede reden dat hij tegen stemde was omdat zijn partij juist in het afgelopen verkiezingsprogramma (die van 2012) beloofde de marktwerking in de zorg in ieder geval niet uit te breiden. "Het voorstel van het kabinet zit helemaal aan de andere kant van het programma." Het was voor Duivesteijn, kortom, een principekwestie, zoals hij zelf ook zegt in de krant.

Was het misschien ook een verkiezingsstunt van Duivesteijn, in een poging de PvdA weer op de kaart te zetten als een sociale partij, daartoe aangemoedigd door Diederik Samsom en Lodewijk Asscher? Nee, dat denk ik niet. Ik denk dat hij oprecht tegen het voorstel was vanwege zijn eigen ervaringen met de zorg.

Het is behoorlijk indrukwekkend dat hij zijn poot stijf heeft weten te houden tegenover alle druk van de PvdA-top die hem wilde ompraten om de coalitie overeind te houden. Respect.