Respect voor de man die het nog altijd niet opgeeft.
Dit vind ik mooi, al is het tegelijk ook supertriest: de werkloze Bastiaan de Groot heeft er al 500 sollicitaties op zitten, maar hij geeft niet op. In mei van dit jaar had hij een mooie actie: hij ging op een keukentrapje bij Den Haag CS staan om aandacht te vragen voor zijn werkloosheid. Misschien zou hij dan ook een baan krijgen.
Dat is helaas niet gelukt. Toch gaat hij na al die solliciaties gewoon door met zijn zoektocht naar een nieuwe baan. Hij wil namelijk niets liever dan werken voor zijn geld in plaats van zijn hand ophouden. Er is niets erger dan werkloos zijn. Omroep West schetst een korte achtergrond van de werkloze De Groot:
Hij verloor door de economische crisis zijn baan, moest zijn huis verkopen en kwam daardoor in de schuldsanering terecht. De Groot is jurist, maar kan desondanks nog steeds geen baan vinden.
Ik vind het bijzonder knap dat De Groot het blijft proberen. Daar heb ik ontzettend veel respect voor. Zelfs na 500 sollicitaties in twintig maanden, dus bijna twee jaar, gaat hij gewoon door met zijn zoektocht. De Groot zegt daarover: "Soms is het moeilijk om de moed erin te houden, maar ik heb van mijn vader geleerd dat je nooit moet opgeven."
Doorzettingsvermogen, ondanks talloze tegenslagen, is een prachtige eigenschap die iedere werkgever wel zou willen, lijkt me. Het mooie is dat De Groot misschien wel een eigen bedrijf wil beginnen waarmee hij ervaren juristen werft die hij wil detacheren bij gemeenten. Dat zou helemaal mooi zijn. Als bedrijven je niet willen hebben, waarom zou je dan niet je eigen bedrijf beginnen? That's the spirit!