Hebben we straks nog wel Joden in Nederland?
Wie nog steeds denkt dat het wel meevalt met de
Jodenhaat in Nederland heeft
de afgelopen zomer niet op zitten letten. De Jodenhaat
rukt op in Nederland. Het
antisemitisme is overal. We zien het anti-Joodse extremisme niet alleen binnen linkse bewegingen maar ook bij extreem-rechts.
En bij moslims.
Ik las vandaag een uitstekende column van Brigitte Wielheesen op Jonet.nl, een site voor en door Joodse Nederlanders. Wielheesen maakt zich ernstig zorgen. Ze denkt dat het weer 1938 is en dat het niet lang meer duurt voordat er misschien wel geen Joden meer wonen in Nederland.
Ze begint haar column zo:
Mijn hele leven heb ik mij naïef afgevraagd wat bekenden van me in de jaren 1933-1945 tegen Jodenhaat en de anti-Joodse maatregelen gedaan zouden hebben. Passief of actief verzet, vluchten, collaboratie of de kop in het zand steken? Waarom leidde dit tijdperk tot de moord op zes miljoen Joden? Hoe was dit mogelijk? Ik begin het steeds meer te begrijpen. Het aantal personen waarvan ik verwacht dat ze actief verzet zouden plegen kan ik op een hand tellen. Het aantal personen die ik in de laatste twee categorieën classificeer wordt steeds hoger. De Nederlandse politici vallen sowieso al in de laatste categorie. Het is te stil in Den Haag. Angstig stil.
Ze legt de vinger op de zere plek. Jodenhaat heeft altijd al bestaan in Nederland, en sinds 2000 is zelfs een sterke stijging van Jodenhaat te constateren, zoals Wielheesen verderop in haar column schrijft. Steeds meer Joodse Nederlanders (met name jongeren) overwegen ons land te verlaten omdat ze geen trek meer hebben om te worden beledigd, beschimpt en bespuugd.
Wat ook meespeelt, is hoe de politiek omgaat met belangrijkse Joodse gebruiken:
Politici steken al vijftien jaar hun kop in het zand of kijken weg. Het tijdperk 1933-1945 zijn ze vergeten en ze houden steeds minder rekening met het behoud van een eigen Joodse identiteit. Artikel 1 en 6 van de Grondwet wordt met een korreltje zout gehandhaafd. Dat bleek tijdens het debat over ritueel slachten en de voorstellen die in de politieke laden klaar liggen om de besnijdenis te ontmoedigen.
Terwijl de Jodenhaat toeneemt en steeds meer Joden willen emigreren, blijft de politiek rustig slapen:
De ministers Bussemaker en Asscher gaan binnenkort praten met gemeenten, scholen en maatschappelijke organisaties over de manier waarop discriminatie en antisemitisme het beste kunnen worden aangepakt. Er wordt gepolderd. Is dit de aanpak tegen Jodenhaat? Als de Nederlandse politici hun prioriteiten niet gaan verleggen, hebben we straks geen Joodse jongeren meer. Naïef ben ik niet meer. Het is 1938! Die paar mensen die ik met een hand kan tellen, koester ik.
De column van Wielheesen is wat mij betreft
verplicht leesvoer. Ik zou zeggen: deel dit stuk met zoveel mogelijk vrienden, familie en kennissen, want we moeten ons hier echt bewust van zijn. Ik vind het bijzonder treurig om te lezen dat het in feite weer 1938 is, en ik hoop met heel mijn hart dat we het tij nog kunnen keren. Of dat ook lukt, weet ik niet, want van een echte aanpak van Jodenhaat in Nederland is geen sprake. Het is een grove, grove schande.
