Politieke stromingen binnen het Front National

Nu Geert Wilders het congres van het Front National aan zijn voeten heeft gekregen met een in het Frans gehouden toespraak, lees en hoor ik in Nederland weer veel commentaar op het Front National.

Mij valt op dat er in ons land een nogal één dimensionaal beeld bestaat van deze partij als de antisemitische, extreem-rechtse partij die we nog kennen toen Jean-Marie Le Pen daar de grote man was. Dat is een vrij oppervlakkige beoordeling.

Hoewel een deel van de FN-leden nog tot de oude garde behoren, is er wel degelijk een andere partij ontstaan tijdens het leiderschap van Jean-Marie’s zijn dochter Marine Le Pen, een intelligente juriste die niet bekend staat om extreem racistische of antisemitische denkbeelden. In haar tijd als advocaat deed ze ook vreemdelingenzaken.

Er is de laatste jaren een enorme groei geweest van het ledenaantal van FN, waarbij veel mensen uit de Franse middenklasse. De partij is in sociaal-economisch opzicht behoorlijk opgeschoven naar links (dat laatste zou je overigens ook van de PVV kunnen zeggen). In juni jl. heb ik het economisch programma van het FN uitgebreid geanalyseerd voor DDS.

Uit mijn analyse bleek dat de partij voor Nederlandse begrippen eerder links dan rechts is. Ze willen een protectionistisch, anti-globalistisch beleid (met hoge handelstarieven voor goedkope lonenlanden zoals China), een eigen Frans industriebeleid, werkgelegenheid programma’s door de staat, veel ondersteuning voor het Franse MKB en nationalisering van banken en energiebedrijven, om maar eens iets te noemen.

Verder wil het Front National dat Frankrijk zo snel mogelijk uit de eurozone stapt, de Franse Franc herinvoert en daarna een referendum houdt over lidmaatschap van de EU.

De belangrijkste strateeg van Marine Le Pen is de nog maar 33-jarige Florian Philippot.

Philippot is een neo-gaullist die gelooft in de grandeur van de Franse staat, maar hij moet niets hebben van extreem gedachtegoed. In 2009 ontmoette hij Marine Le Pen, voor wie hij sindsdien is gaan werken. Philippot staat voor een gematigde politieke lijn, was naar eigen zeggen nooit FN-lid geworden in de tijd van Jean-Marie en adviseert Marine om de nadruk te leggen op economische onderwerpen en het verlies van de Franse soevereiniteit door de euro.

Een andere stroming binnen FN is gekoppeld aan Marion Maréchal-Le Pen, een nicht van Marine Le Pen. Zij staat meer voor een rechtse stroming binnen FN, die de nadruk legt op identiteit. Zo is Marion Maréchal-Le Pen een fel tegenstandster van het homo-huwelijk, terwijl Florian Philippot juist adviseert om niet te sterk in te zetten op dergelijke onderwerpen. Ook benadrukt Marion Maréchal-Le Pen sterk de onoverbrugbare verschillen tussen de Franse republikeinse identiteit en die van de islam (in Frankrijk wonen ca. 6,5 miljoen moslims). Over de strijd tussen deze twee stromingen verscheen vrijdag een interessant artikel in de Franse krant Le Figaro.

In Frankrijk is een hoop aan de hand, het land verkeert in meerdere opzichten in een ernstige identiteitscrisis en de beweging van Marine Le Pen groeit als kool. Ik durf geen voorspelling te doen over de presidentsverkiezingen in 2017, maar denk dat degenen die de situatie vergelijken met 2002 (toen Jean-Marie Le Pen kansloos verloor in de tweede ronde van Chirac, 82% om 18%) zich wel eens kunnen vergissen.

Verder kan nog opgemerkt worden dat het Front National verdeeld is over hun Palestina standpunt. Als volgende week gestemd wordt in de Franse Assemblée over de erkenning van de Palestijnse staat, zullen de diverse FN-gedeputeerden vermoedelijk verschillend stemmen. Zeker is wel, dat de partij minder pro-Israël is dan de PVV.

Tenslotte valt op dat het Front National sterk pro-Russisch is en zich ook laat financieren vanuit Rusland. Formeel is de Nederlandse PVV kritisch tegenover Rusland sinds de aanslag op de MH17, maar ik heb de indruk dat daar binnen de PVV verschillend over wordt gedacht. Mogelijk staan de PVV en FN in dit opzicht niet zo ver uit elkaar.