Juncker, de grote redder van de EU?

Inmiddels zijn we de laatste week ingegaan van de Barosso-commissie, want over een week komt de Luxemburgse oud-premier Jean-Claude Juncker het stokje van hem overnemen. Voor laatstgenoemde zijn alle obstakels uit de weg geruimd: regeringsleiders zijn akkoord, alle poppetjes hebben een portefeuille en worden ingewerkt, en het Europees Parlement heeft ook zijn zegen verleend.

De eerste Commissie-Juncker kan zich dus klaarmaken om 28 EU-lidstaten voor een periode van vijf jaar te besturen. Lekker zonder bemoeienis van die vervelende burgers regelgeving in elkaar flansen en doen wat je zelf in je nieuwverkregen Brusselse ivoren toren goeddunkt. De koning te rijk!

Eén probleempje, echter. Veel inwoners van Europa lijken die manier van besturen niet écht meer op prijs te stellen en opteren voor het terughalen van bevoegdheden uit Brussel naar de natiestaten. Juncker is zich daar kennelijk bewust van. Het dagblad Trouw laat optekenen:

Daarna volgen nog negen alineas, maar het is eigenlijk een enorm overbodig artikel. Want zoals Trouw zelf ook al aangeeft is Juncker een man die volkomen volgroeid is met de Brusselse instituties en gaat hij uiteraard niet degene zijn die het vertrouwen in de EU weer herstelt. De nieuwe indeling van de Europese Commissie (met allerlei clusters) is weliswaar een enorm feest voor liefhebbers van bureaucratische porno, maar de gewone burger heeft daar in weerwil van wat Juncker beweert gewoon helemaal niks aan.

Als de EU een redder zoekt moeten ze iemand vinden die bereid is taken af te stoten en de Brusselse organisatie verregaand af te slanken. Jean-Claude Juncker - de man die Der Spiegel vertelde dat de Europese Unie sluipenderwijs meer macht moet verkrijgen ("Step by step, until there is no way back") - is dat duidelijk niet.