Op Jalta vandaag weer een subliem essay. Deze keer over de EU die lidstaten allerlei begrotingsregels oplegt, maar ze zelf en masse schendt.
Alhoewel Jalta nog niet officieel van start is gegaan (ze hebben nog 250 abonnees nodig, bent u één van degenen
die ze het laatste zetje geeft zodat ze kunnen beginnen?) blijven ze maar bezig met het afvuren van ongelofelijk rake artikelen. Vanmiddag verscheen een epistel van de hand van Edin Mujagic. Het gaat over de spilzucht van Brussel, en er is
werkelijk waar geen speld tussen te krijgen:
Ik heb het over de regel uit het Verdrag over de Europese Unie die het de EU zelf expliciet verbiedt een tekort te hebben. Inkomsten en uitgaven van de Europese Unie moeten in balans zijn zo luidt artikel 310 van het Verdrag. De regel zou heilig moeten zijn, maar is dat in praktijk bepaald niet.
Wat is het geval? De Europese Unie werkt met een meerjarenbegroting, in dit geval voor de periode 2014-2020. Die begroting wordt voorgesteld door de Commissie en vastgesteld door Raad en Parlement. Pakken we die begroting erbij, dan zien we een lange lijst van uitgaven. Onder de streep prijkt het bedrag van 959,988 miljard euro (uitgedrukt in prijzen van 2011). Dat is 1 procent van het bruto binnenlands product (bbp) van de EU. Tot zo ver niets aan de hand. Maar onder dat vetgedrukte getal staat vervolgens dat de inkomsten van de EU voor diezelfde periode 908,4 miljard euro zullen zijn! Kortom: de Europese Unie heeft over deze periode een begroot tekort 51,6 miljard euro!
En zoals Mujagic ook betoogt is dat natuurlijk niet te rijmen met het voornemen van de Europese Commissie om Frankrijk, Oostenrijk, Slovenië, Malta en Italië binnenkort op de vingers te tikken omdat die lidstaten niet goed op de staatskas passen. Uiteraard: natuurlijk zou niemand mediterraanse of alpse geldverkwisting hoeven accepteren, maar de EU is verreweg van de moreel verheven institutie die met enige geloofwaardigheid iets kan melden over het terugdringen van publieke uitgaven en het verspillen van belastinggeld. In Brussel gaat men namelijk net zo om met geld als in Parijs, Wenen of Valletta.
Zoals nu eens te meer blijkt: de voorstanders van de EU beloofden ons grenzenloze handel en rechtvaardigheid, zodat de hele Unie in weelde zou baden. Maar wat betreft grenzenloosheid zien we uit Brussel vooral grenzeloze hypocrisie komen.
