Luitenant- kolonel Willem Schoonebeek is een held

Eerder vandaag schreef ik deze post over de feminisering (of eigenlijk: watjefisering) van Nederland, maar zo tussendoor heb ik toch iets moois te melden: niet iedere man in ons land is laf tot op het bot. Zie hier het verhaal van luitenant-kolonel Willem Schoonebeek:

Hij gaat verder door te stellen dat hij al 35 jaar in zijn uniform met de trein reist. "En dat blijf ik doen. Bang ben ik zeker niet. Ik voel me nog even ontspannen als anders."

Kijk, Nederland kan meer van dit soort mannen (of vrouwen!) gebruiken. Er wordt al decennialang geprobeerd om Defensie te ondermijnen en de Nederlandse man in een watje eersteklas te veranderen. In veel gevallen is dat gelukt, maar gelukkig zijn er nog uitzonderingen. Zoals luitenant-kolonel Schoonebeek dus.

Jammer genoeg zijn er ook collega's die er andere denkbeelden op nahouden. Een anonieme collega (die wil dus niet met zijn naam in de krant, ook veelzeggend) zegt dat hij dit niet voor zichzelf doet - nee, echt niet! - maar voor normale burgers. "Om een voorbeeld te geven: als zij geraakt zouden worden door een kogel, die voor mij bestemd is, zou ik nooit in het reine met mezelf komen."

Met andere woorden, anders dan meneer Schoonebeek laat zijn collega zich dus wél door angst leiden, net zoals de minister (die militairen immers vertelde dat ze hun uniform maar snel uit moesten doen als ze naar buiten gaan). Hij gaat ervan uit dat a) er daadwerkelijk aanslagen gepleegd zullen worden op soldaten, b) dat als dat gebeurt, mogelijke burgerdoden op het conto komen van de militairen in kwestie, en c) dat het is beter is om je te verschuilen dan om de vijand moedig tegemoet te treden en voor jezelf op te komen. 

Meneer de collega doet er verstandig aan om een paar goede gesprekken te hebben met de luitenant-kolonel om het één en ander van hem te leren. Niet meedoen aan die flauwekul van Hennis: je bent een militair. Wees daar trots op en straal dat uit.