Graag Zwarte Piet, en geen Groenlinkse Piet

Wie of wat is Nederland? Wie die vraag zo'n zestig jaar geleden had gesteld kreeg het antwoord dat Nederland een verzuild land was, waarin verschillende krachten (katholiek, protestant, socialistisch en liberaal) elkaar in evenwicht hielden. Op de keper beschouwd een calvinistisch landje dat altijd de kat uit de boom kijkt en zaken het liefst bij het oude laat. Eén van de weinig overgebleven monarchiëen op een overwegend republikeins continent, waar men zó conservatief was dat de industriële revolutie en de aanleg van spoorlijnen decennia voor zich heeft uitgeschoven.

Dat Nederland van toen? Dat bestaat niet meer. Heden ten dage is Nederland een land dat met iedere progressieve wind meewaait, en het liefst ook nog vaandeldrager is. Tradities die nog stammen uit de tijd dat Nederland geen vestigingsplaats bij uitstek was voor politiek-correct, links, oikofoob en verwend. Bovenaan de kill list staat natuurlijk de meest unieke traditie die het Nederlandse taalgebied rijk is: Sinterklaas.

En nadat al gepoogd is om die oude baas van z'n trouwe knecht te ontdoen, wordt nu ook zijn liedjesbundel zwaar ingeperkt:

Vele malen schadelijker dan Zwarte Piet zijn dit soort vernietigers van cultureel erfgoed. Willen we onze kinderen echt leren dat het goed is om politiek-correct te zijn - dat het oké is om met een grote boog om zaken heen te lopen waardoor onze politieke elite zich ongemakkelijk voelt? Willen we dat dát de nieuwe opvoeding is; onze kinderen als voodooopoppen van de macht?

Laten we niet buigen voor dit soort progressieve, politiek-correcte terreur. Op de barricaden, dus! Voor Nederland, en niet - zoals Passchier, Keizer en het ministerie van Sociale zaken - er tegen.