De flitsmacht van de NAVO komt er

Eindelijk: de NAVO komt daadwerkelijk in actie.

Het heeft jaren geduurd, maar het NAVO-bondgenootschap begint weer ergens op te lijken. De lidstaten van de NAVO hebben zojuist namelijk een akkoord bereikt over een nieuwe troepenmacht die snel kan worden ingezet bij misstanden. Nederland zal hier 200 militairen voor leveren.

Dit is echt een bijzonder belangrijke ontwikkeling. Het militaire bondgenootschap tussen westerse democratieën (en Turkije) begon de laatste jaren een beetje uit elkaar te vallen. Er bleef eigenlijk gewoon niet zo veel meer van over, wat kwam doordat Amerika zich terugtrok uit de wereld én Europa het gebruikelijke deed doen op militair vlak. Dat betekent: niets.

Steeds meer analysten en commentatoren begonnen zich zelfs af te vragen of het nog wel zin had om de NAVO bij elkaar te houden. Er werd toch niets mee gedaan. Vervolgens brak de onrust uit in oost-Oekraïne, en alweer keek de NAVO er naar, haalde het de schouders eens op, en deed het vervolgens he-le-maal-niets. Iedereen zat met de handen in het haar; dit had zo geen zin.

Gelukkig kwam de NAVO slechts alleen maar langzaam op gang. Er wordt nog lang niet genoeg gedaan om Rusland in bedwang te houden, maar door deze flitsmacht op te zetten en daarbij duidelijk te maken dat dit gedaan wordt vanwege Ruslands imperiale ambities in Oekraïne, is het bondgenootschap nu wel degelijk op de juiste weg. 

De komende maanden en jaren moet de NAVO Poetin vervolgens duidelijk maken dat geen enkele vorm van landjepik in het oosten van Europa nog zal worden geaccepteerd; of het betrokken land nou NAVO-lid is of niet maakt daarbij niet uit. Russische agressie vormt namelijk een bedreiging voor alle Europese NAVO-landen en is dus op zichzelf al reden om in te grijpen. 

Tegelijkertijd moet de NAVO behoorlijk wat troepen naar oost-Europa sturen om de boel daar in de gaten te houden. Zoals bekend is secretaris-generaal Rasmussen dat al van plan, maar het moet niet om een paar duizend, maar om tienduizenden troepen gaan. 

Tenslotte is het aan Europese lidstaten om nu eindelijk eens te investeren in defensie - en dan nog stelselmatig ook. We moeten onze respectievelijke krijgsmachten veel sterker maken dan ze zijn. Daar zijn meer mensen voor nodig, maar ook meer wapens.