CDA is tweede partij van Nederland
De christendemocraten zijn bezig met een langzame comeback.
Uit de nieuwste peiling van Maurice de Hond blijkt dat de - tergend langzame - comeback van het CDA zich blijft voortzetten. De christendemocraten komen deze week uit op 22 virtuele zetels, één meer dan D66. Daardoor zijn zij nu opeens - in theorie tenminste - de tweede partij van het land.
De SP van Emile Roemer en de PVV van Geert Wilders moeten allebei genoegen nemen met 20 virtuele zetels. Ten opzichte van de verkiezingen is dat nog steeds significante groei (33% - van 15 naar 20), maar vergeleken met de situatie van enkele maanden geleden valt het toch wat tegen.
Ondertussen blijft de VVD het heel aardig doen met 28 zetels. Natuurlijk zijn dat er nog altijd 13 minder dan de nepliberalen binnensleepten bij de vorige verkiezingen, van september 2012, maar toch; ze zijn nog altijd veruit de grootste. Het CDA volgt immers op zes zetels.
Dat mag opvallend zijn, wat mij vooral bezighoudt is de langzame (terug-?) opkomst van het CDA. Het is 4,5 jaar geleden dat die partij de tweede was in de peilingen. Daarna is het christendemocratische huis echt in elkaar gestort, waarna Buma en co. bij de afgelopen verkiezingen genoegen moesten nemen met 13 magere zetels. 13.
Na die verkiezingen waren er veel mensen die hardop speculeerden dat het einde van het Christen Democratische Appèl dichterbij dan ooit was. Geef ze nog een jaar of drie, vier en het CDA zou definitief tot het verleden behoren.
Dat blijkt niet te kloppen. Nederland is weliswaar minder 'christelijk' dan in het verleden, maar voor veel mensen staat het CDA voor veel meer dan religie: de partij wordt gezien als betrouwbaar en staat erom bekend dat het goede bestuurders kan leveren. Daar komt bij - en dat is heel belangrijk - dat het CDA op een fantastische manier oppositie voert. Er is geen enkele andere partij die de vinger tegenwoordig zo vaak op de zere plek weet te leggen.
Denk er maar over na: ISIS in de Schilderswijk, het waardeloze buitenlands (en binnenlands!) beleid van de Turkse regering-Erdogan, problemen met pensioen, de verschrikkelijke effecten van belastingverhogingen... de lijst is bijna eindeloos. Iedere keer weer zijn het de christendemocraten die begrijpen wat de Nederlandse kiezer denkt.
Opvallend, maar toch ook ergens wel weer logisch. Zo'n partij - die al jaren en nog eens jaren bestaat, en tijden deel heeft uitgemaakt van de macht - is niet zomaar kapot te krijgen. Het CDA is zichzelf in sommige opzichten opnieuw aan het uitvinden (naar rechts aan het schuiven), terwijl de partij het goede (betrouwbaarheid e.d.) van het oude behoudt. De kiezer waardeert dat blijkbaar bijzonder.
