Waarom ik geen aangifte doe tegen Fatima en co

"Als hij daar is trek ik persoonlijk zijn gezicht open als ik hem tegen kom." Dat was de reactie van Fatima op de Facebook-pagina van Youth For Palestine (YFP) onder een stukje waarin die club de pro-Palestina-demonstranten waarschuwde voor mijn mogelijke aanwezigheid bij de anti-Israël-demonstratie, afgelopen zondag in Amsterdam. De organisatie van YFP had er mijn foto bijgezet en noemde mij een "schijnheilige zionist". "Wij willen jullie graag waarschuwen voor mensen als Frank Verhoef". Hier staat een complete selectie van de dreigementen aan mijn adres (inclusief de originele post van YFP). Lees ook dit stuk over de dreigementen van mijn collega Michael.

Hakenkruizen
Het was afgelopen zaterdag toen de ene na de andere haatdragende reactie op de Facebook-pagina van YFP werden gezet. Ik had de week ervoor foto's op Twitter gezet van de demonstratie van 12 juli in Den Haag. Daar waren hakenkruizen te zien, jihad- en kalifaatvlaggen, er werd zelfs de Hitlergroet gebracht, etc. Er was een duidelijk antisemitisch sentiment waarneembaar. Dat had ik kennelijk niet mogen twitteren of opschrijven, hier bij De Dagelijkse Standaard. Ik besloot, op advies van vele (bezorgde) vrienden op Twitter om niet naar de demonstratie in Amsterdam te gaan ("Wat als ze je tegenkomen?!" zeiden sommigen) en vandaag aangifte te doen bij de politie.

Ik wilde zondag naar de politie gaan, maar toen kon ik niet. De eerstvolgende mogelijkheid was vandaag. Vanochtend zat ik in een van de verhoorkamers van de Haagse politie. Ik had een afspraak gemaakt om aangifte te doen van de dreigementen. Het gesprekje met de agente duurde twintig minuten. Maar er volgde geen aangifte. Er worden alleen aangiften opgenomen als er "reëele" doodsbedreigingen worden geuit, zei ze tegen mij. Dat was het dan. Er zou wel een mutatie worden gemaakt in het systeem van de politie als ik dat zou willen. Meer niet. Ik zat er een beetje beduusd bij.

Intimidatie
De agente zei dat ik me niet moest laten intimideren en dat ik gewoon naar demonstraties moet gaan als ik daar verslag van wil doen. Ik zei dat ik niet bang was voor de reacties die op de Facebook-pagina van YFP werden geplaatst, maar dat ik me er niet prettig bij voelde, omdat ik als journalist gewoon mijn werk moet kunnen doen (en omdat anderen zich zorgen begonnen te maken). Misschien nam de agente mijn poging tot aangifte niet serieus omdat ik niet bang overkwam en niet zat te sidderen van angst in de verhoorkamer. Dat zou kunnen. Maar ze vertelde me dus dat ik geen aangifte kon doen. Als ik te maken zou krijgen met een "reëele" doodsbedreiging, dan zou ik opnieuw naar de politie moeten stappen.

Ik ben natuurlijk niet van plan om te stoppen met het verslaan van demonstraties. Sterker nog, ik ga juist door. Ik laat me niet intimideren. Maar toen ik onderweg naar huis twitterde dat ik geen aangifte kon doen, werd mij van alle kanten verzekerd dat ik dat wel had kunnen doen. Dat de politie geen aangifte mag weigeren. En dat ik dus gewoon terug naar het politiebureau zou kunnen (of moeten) gaan om alsnog te vragen om de mogelijkheid van een aangifte. Ik heb besloten dat niet te doen. Want de agente had gelijk: ik moet me niet laten intimideren. Hoewel ik niet tevreden ben met het feit dat ik met een kluitje in het riet ben gestuurd (mij werd niet verteld dat ik aangifte kon doen als ik dat wel zou willen, want daar gaat niet de politie maar het OM over), begreep ik op het punt van de intimidatie heel goed wat de agente bedoelde.

Vergiffenis
Als ik weer word bedreigd - op Facebook of op straat, dat maakt niet uit - stap ik gewoon weer naar de politie. Dan eis ik dat ik aangifte kan doen. Dan laat ik me niet meer wegsturen met de mededeling dat de dreigementen in feite niet serieus genoeg zijn voor aangifte. Voor nu wil ik tegen Fatima en co, dus de dreigers die zo begaan zijn met Gaza en zo'n gruwelijke hekel hebben aan zionisme (lees: de Joden) dat ze journalisten die verslag doen van hun demonstraties menen te moeten bedreigen, zeggen: ik vergeef jullie. Voor deze ene keer. Jullie zijn nog jong en naïef. Hopelijk worden jullie snel verstandiger en stoppen jullie met het bedreigen van journalisten. Want de volgende keer dat ik word bedreigd (God verhoede) laat ik me niet wegsturen door de politie en eis ik dat ik aangifte kan doen.

Deze journalist gaat door waar hij mee bezig was: het verslaan van demonstraties waar haat en antisemitisme nooit ver weg is.