- Home
- Supermario wil meer 'Europa'
Supermario wil meer 'Europa'
'Nederlanders hebben er wel moeite mee voor de Grieken te moeten betalen, maar niet dat ze voor andere Nederlanders moeten betalen.
Dit zijn de woorden van Mario Draghi tijdens een een exclusief interview met DFT, die vandaag flink uitpakt met een aantal artikelen (inlog) over de ECB-president. Hij refereerde daarmee aan de situatie in de Verenigde Staten, waar de staat Oklahoma altijd een schuldenaar is geweest en de staat New York altijd een schuldeiser. En dat zou volgens Draghi ook in Europa moeten. Daarmee deed Draghi een uitgesproken politieke uitspraak. Met dit soort uitspraken overtreedt 'Supermario' wederom zijn mandaat. Draghi (66 en nog vijf-en-half jaar te gaan) bedrijft hier politiek en een ECB-president behoort strikt politiek onafhankelijk te zijn. Nu is de ECB dat al sinds het uitbreken van de eurocrisis natuurlijk allang niet meer, maar het begint nu toch wel erg op te vallen.
Het grote verschil tussen de VS en de EU is nu juist, dat de VS zichzelf als één natie beschouwen en de EU dat simpelweg niet is. Ik ken geen nationalistischer volk dan de Amerikanen, die wat dat betreft zelfs de Fransen rechts passeren. In die zin hebben Brabanders geen moeite om voor de Friezen te betalen en verklaren Zuid-Hollanders zich solidair met hun Limburgse landgenoten. Gemeenschappelijk kenmerk: we vormen één volk. En dat éne volk ontbeert de Europese Unie. Dát is de kern van de problematiek. Dat was echter niet het enige (politieke) 'slippertje' van onze Mario. Hij zei bijvoorbeeld ook op een vraag of het juridisch wel mogelijk is om staatsobligaties op te kopen? (Er loopt immers nog een rechtszaak over), en ik citeer:
"Binnen ons mandaat wel, dus als het op prijsstabiliteit gericht is. We mogen lidstaten niet monetair financieren".
Maar de ECB heeft sinds het uitbreken van de eurocrisis niets anders gedaan dan lidstaten monetair financieren! Waarom hebben de interviewers daar niet op doorgevraagd? En waarom hebben ze niet fijntjes opgemerkt dat het keer-op-keer-op-keer verlengen van de looptijden en verlagen van de rente op de Griekse schulden in feite neerkomt op kwijtschelding door de belastingbetaler van de andere lidstaten van de Griekse schulden? Geen monetaire financiering van lidstaten zei u, signor Draghi?
In het begin van het interview merkte Draghi op dat de eurozone nog niet 'af' is. Ook daarop werd toen niet doorgevraagd, want wat bedoelt hij daar precies mee? Dat werd verderop wel duidelijk toen hij antwoordde op de vraag of hij niet bang was dat de eurozone uiteen zou vallen:
In juli 2012 waren er meer dan genoeg redenen om je zorgen te maken. In die korte toespraak in Londen zei ik: één fout die veel mensen maken, is dat ze onderschatten hoeveel politiek kapitaal er al geïnvesteerd is in de euro. Ik was me daar wel degelijk bewust van. De politieke leiders hadden zich vlak voor die speech nog volledig gecommitteerd aan de euro tijdens de Europese top waarop de bankenunie was gecreëerd.
Politiek onafhankelijk? Geen monetaire financiering lidstaten? Het belang van alle lidstaten van de eurozone dienend? Volgens Draghi uiteraard wel. Het was allemaal nodig vanwege het bewaken van de prijsstabiliteit, hét mandaat van de ECB en dus niet onwettig of politiek. Juist, en wij zijn gekke Gerritje. Het is wel duidelijk wat de bedoeling is: snel een bankenunie optuigen om er zo voor te zorgen dat de enorme gatenkaas bij de Zuid-Europese zombiebanken door de nog gezonde Noord-Europese gedeeld kunnen worden. Het is zó onvoorstelbaar doorzichtig, dat je je afvraagt hoe het kan dat monetair economen hier te lande niet moord-en-brand schreeuwen over deze massale herverdeling van bezit en schulden. Kom zeg, je hoeft toch geen raketgeleerde te zijn om te zien wat er gaande is?
En de volgende stap is vanzelfsprekend een verdere stap naar Europese integratie, ook al weet Draghi, weten de regeringsleiders, weten de technocraten in Brussel dat de bevolking van de EU dat helemaal niet wil. Draghi:
"De volgende stap is aan de politiek. Bij de begrotingsafspraken hebben we soevereiniteit gedeeld met de lidstaten. Zo zou dat ook moeten met de arbeidsmarkt, concurrentievermogen, bureaucratie, afspraken over de interne markt. De soevereiniteit moet gedeeld worden op een ander niveau dan het nationale niveau. Hier hou ik op. Want nu zijn er meerdere mogelijkheden waaruit politici moeten kiezen. Je kunt meer macht geven aan de Europese Commissie of aan de lidstaten in de Europese Raad of je kunt nieuwe Europese instanties creëren. Daar ga ik niet over.
Draghi vraagt zich vervolgens af of we wel zo zeker weten dat we beter af waren geweest met eigen munten, daarbij verwijzend naar de zeventiger, tachtiger en negentiger jaren (toen er regelmatig devaluaties waren van munten van diverse landen, red.). Dat is geen antwoord. In elk geval hadden we dan niet de inhumane toestanden gehad die de euro heeft veroorzaakt in Zuid-Europa, waar geen medicijnen zijn om insulinepatiënten te bedienen en er massale werkloosheid heerst. Het is verbijsterend om te moeten constateren dat deze technocraten totaal verblind zijn door hun euro heilige graal. Draghi roemt dat hij heeft gezorgd voor prijsstabiliteit, die noodzakelijk is voor banengroei. Maar waar zijn die banen dan, meneer Draghi?
Herman van Rompuy, tot 3 december aanstaande voorzitter van de Europese Raad, wil, ter vervolmaking van de muntunie, dat eurolanden hervormingscontracten afsluiten, waarmee regeringen zich binden aan bepaalde structurele hervormingen. Dit om tegenstribbelende politici in het gareel te dwingen. En hij pleit, naar Amerikaans model, voor een eurobegroting waaruit landen financieel te hulp worden geschoten als er een recessie dreigt. Gewoon doordrammen tegen de wens van het volk en het gezonde verstand in. Gewoon doordrammen. De Zuidelijke landen, met Frankrijk voorop, zien een eurobegroting wel zitten, omdat ze verwachten met hun zwakkere economieën hier profijt van te zullen hebben en ze niet hoeven te hervormen. Er gaan stemmen op dat een nieuwe, nóg diepere crisis, nodig is om de geesten rijp te maken voor deze 'noodzakelijke' politiek gevoelige besluiten.
De EU is hard op weg naar een inhumane dictatuur, vormgegeven door nietsontziende technocraten en uitgevoerd door dikbetaalde beroepsbureaucraten. En de nationale 'volksvertegenwoordigers'? Zij staan erbij en kijken ernaar. Het is van een ongeëvenaarde volksverlakkerij en onze bankeconomen keken toe en knikten dat het juist was; onze nationale financiële pers zwijgt en accepteert de leugens, het bedrog en de afbraak van alle democratische grondslagen waar we ooit zo hard voor gestreden hebben. Alles voor 'Europa'.
We leven in bizarre tijden.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten