Mijn verkiezingsbeloftes

Mijn naam is Kim Winkelaar. Op 22 mei kunt u op mij stemmen. Ik sta op plek zes van lijst negen: Artikel 50. En zoals het een (aspirant-)politicus betaamt hoor je dan beloftes te doen. Zonder beloftes geen stemmen, zoals Mark Rutte feilloos heeft aangetoond.

Nu ben ik misschien wat ouderwets ingesteld, maar ik ben van mening dat beloftes schuld maken. En dus ga ik u geen beloftes doen die ik niet kan waarmaken. Helaas wordt daardoor het rijtje beloftes dat ik u kan doen ernstig beperkt, want als Europarlementariër ben je slechts één van de 751 poppetjes in een parlement dat feitelijk geen enkele macht heeft. 

En toch zijn er in het Europees parlement wel degelijk dingen te doen die goed zijn voor Nederland en haar inwoners. En die dingen ga ik me dan ook keihard voor inzetten. En dat is dan meteen belofte één: ik zal me keihard inzetten, elke dag weer. Hoe u mij aan die belofte kunt houden? Ik zal op internet dagelijks een verslag van mijn bezigheden plaatsen. Parlementariërs dienen de zittende machthebbers te controleren, u heeft alle recht om vervolgens die parlementariërs te controleren. En ja, op die website zal alle ruimte zijn voor u om te reageren, en met mij de discussie aan te gaan. Ook dat is een keiharde belofte.

Belofte twee is dat ik me niet ga laten verleiden door lobbyisten van welke kant dan ook. Het is bekend dat de EU draait om een lobbycircus van vele duizenden goedbetaalde lobbyisten. Ik ga hun verhaal aanhoren, om daar vervolgens verslag van te doen, waar mogelijk met audio- en videomateriaal. Transparantie tot in het oneindige. U mag altijd weten met wie ik praat, waarover ik praat en wat men wil. Ik gok dat het aantal lobbyisten dat mij wil spreken wellicht niet zo heel groot zal zijn als ze zich dat beseffen, maar ook dat is dan een teken aan de wand. Openheid en transparantie zijn principieel door mij gewaarborgd. 

Belofte drie is dat ik elk voorstel dat meer bevoegdheden overdraagt aan Brussel niet zal ondersteunen. Mijn stemgedrag zal ik hoe dan ook openbaar maken, dus die belofte kan ik makkelijk waarmaken. 

Belofte vier gaat over mijn inkomen. Ja, ik heb een hypotheek en schoolgaande kinderen, dus ik zal een inkomen nodig hebben. Maar de absurde bedragen die parlementariërs krijgen in het Europees parlement zijn belachelijk. Ik zal dan ook genoegen nemen met een normaal salaris. Dan blijft er nog een hele hoop geld over. Dat geld ga ik op twee manieren gebruiken. Ten eerste om Artikel 50 van voldoende financiële middelen te voorzien voor een volgende campagne. Maar, het overgrote deel, inclusief de volledige dagvergoeding, zal ik in een onafhankelijke stichting storten. Deze stichting zal daardoor de financiële middelen hebben om ondernemers die de dupe zijn van Europese regelgeving of richtlijnen juridisch te ondersteunen, bijvoorbeeld in processen bij het Europees hof van justitie. Ik richt me daarbij specifiek op ondernemers, zij zijn immers de echte bron van de welvaart.

Het oprichten en financieren van die stichting is een keiharde belofte.

Belofte vijf is dat ik elke vorm van corruptie, fraude, oneigenlijk gebruik van gelden en wat dies meer zij direct in de openbaarheid zal brengen. Elke dag weer. Desnoods loop ik als veredelde politieagent rond, er moet en zal openheid zijn. U betaalt, u heeft daar recht op.

Belofte zes, en ook die is keihard, is dat ik er alles aan zal doen om de transfers van gelden te stoppen. Wij hebben geen financiële verplichtingen aan andere landen, ook al hebben onze politici miljarden beloofd, dat betalen ze dan maar uit hun eigen portemonnee. Nederland heeft zelf een schuld van bijna 500 miljard, andermans schulden daar nog eens bij nemen is zelfmoord. Dit geldt uiteraard ook voor ontwikkelingshulp. Nederlandse politici worden betaalt om de belangen van Nederlandse kiezers te behartigen. Geld overmaken van arme mensen in eigen land naar rijke mensen in arme landen valt niet binnen die taakomschrijving.

Belofte zeven die ik plechtig maak is dat ik geen extra Europese regels ga ondersteunen, hoe goedbedoeld die ook kunnen zijn. Als we zo nodig extra regels willen hebben dan kunnen we die in Den Haag zelf wel bedenken. Daar lopen duizenden ambtenaren rond die daarin zijn gespecialiseerd.

Belofte acht is dat ik niet op dienstreis zal gaan. Nee, ik ga niet schreeuwen op een willekeurig plein in Oekraïne, en ik hoef niet business-class arme mensen in sloppenwijken te bezoeken om daarna langs de rand van het zwembad bij het lokale Hilton van het zonnetje te genieten. Geen reizen voor mij op kosten van u. Mijn vakantie betaal ik zelf wel. 

Belofte negen is misschien wel de belangrijkste. De EU staat nu op een belangrijk keerpunt in haar bestaan. Gaan we voor de Europese federale gedachte, zoals vrijwel alle grote partijen willen, of gaan we ons eindelijk beseffen dat groter niet altijd beter is, dat de landen in de EU dusdanig van elkaar verschillen dat het oprichten van een federatie niet kan werken? Gaan we op de huidige weg verder dan eindigt de EU als een soort België. Volgen we de lijn Verhofstadt, dus D66 en VVD, dan wordt het eerder nog een Joegoslavisch scenario. Ik kies om uit die EU te stappen. We stoppen met de integratie, en werken samen waar dat nut heeft zonder verder poespas met Europese commissies, parlementen en tienduizenden ambtenaren. Het spijt me voor al die aanstaande collega's, hun tolken, hun fractieondersteuners en al die anderen die op uw zak leven, maar ze zullen toch echt nuttig werk moeten gaan zoeken als het aan mij ligt.

Dat laatste scenario, waarbij Nederland weer zelfstandig is en zich kan opwerken tot een welvarend 'Zwitserland aan de Noordzee', dat laatste is mijn wens. Wie met zijn neus naar Brussel staat, staat met zijn rug naar de rest van de wereld. Laten we open staan voor de hele wereld. We verdienen ons geld als handelsnatie niet alleen in dat kleine werelddeel Europa, de hele wereld ligt aan onze voeten als we nu de juiste keuze maken. Nederland kan weer de onafhankelijke, vrije toegangspoort tot Europa zijn.

En dat is een wens die velen met mij delen. En dat is dus ook mijn laatste belofte: Nederland moet uit de EU, en ik zal me daar meer dan 100 procent voor inzetten. 

Dat waren dan mijn negen beloftes. Negen stuks, Artikel 50 is immers lijst negen. Durft u het aan om van de gebaande paden af te wijken? Om niet stilzwijgend in te stemmen met de weg die de EU voor u heeft uitgestippeld? Kunt u zich vinden in mijn keiharde beloftes? Stem dan op 22 mei op Kim Winkelaar, Artikel 50. Lijst 9, kandidaat nummer zes.