Generaal van Uhm, jihadisten verdienen uw respect niet!

Deze column schrijven wordt een lastige klus. Respect voor de Nederlandse strijdkrachten is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader heeft zijn hele leven in de Koninklijke Luchtmacht gediend en hetzelfde geldt voor mijn oudste broer. De beste vrienden van mijn ouders, mijn “ooms”, zijn bijna allen jaargenoten van de Koninklijke Militaire Academie. Generaal b.d. Peter van Uhm had één van hen kunnen zijn.

U kent Van Uhms verhaal ongetwijfeld. De generaal was achtereenvolgens commandant der landstrijdkrachten en bevelhebber der strijdkrachten, Nederlands hoogste militaire functie. Op 18 april 2008 nam Van Uhms leven een dramatische wending toen zijn zoon Dennis – luitenant bij de landmacht – in Uruzgan, Afghanistan werd gedood door een IED, een improvised explosive device, bernbom in het Nederlands. Ondanks dit verlies bleef de generaal in functie, een bewijs van zijn professionaliteit en karakter.

Daarom schrok ik zeer toen ik gisteren las dat Van Uhm gezegd had “diep respect” te hebben voor Nederlandse vrijwilligers in Syrië en wilde het eigenlijk niet geloven. Helaas, hij zei het echt (in deze knullige, melodramatische draak van een radiodocumentaire): “Laten we blij zijn dat er nog steeds jongelui zijn die bereid zijn om die rol te vervullen ” Die rol verwijst naar de “strijd voor rechtvaardigheid en vrijheid” waarover Van Uhm op 4 Mei 2013 sprak. Een rol die volgens de generaal de Syriëgangers uit de Schilderswijk, het Kanaleneiland en Nieuw-West nu vervullen.

Ik vind het moeilijk een vader (en ook nog eens een militair met zo’n indrukwekkende staat van dienst) die zo’n intens verlies heeft geleden, terecht te wijzen, maar toch is het nodig dat iemand in zijn omgeving Peter van Uhm vertelt over de “jongelui” (deze woordkeuze alleen toont hoe ver de generaal verwijderd is van de realiteit van de polderjihadi’s) die hij zegt te respecteren. Hij schildert hen af als idealistische wereldverbeteraars, moderne verzetshelden, hippies met een Kalasjnikov. Dit is waanzin en ik hoop dat u het mij niet kwalijk neem als ik mij hieronder direct aan Generaal van Uhm richt.

Het ideaal dat de jihadi’s nastreven is niet hulp aan het Syrische volk, dat volk is juist het slachtoffer van de obscurantistische wensdroom van hun door de dood geobsedeerde cultus: een zuiver islamitisch kalifaat, waarin geen ruimte is voor democratie, rechtstaat of universele vrijheden. Waarin vrouwen tweederangsburgers zijn die als zij zich aan hun juk willen ontworstelen, worden vermoord (herinnert u zich Malala Yousafzai nog?). Waarin alleen “puur” soennisme bestaat en iedere andersdenkende wordt opgeruimd: christen, sjiiet, Alawiet, jood, seculiere "afvallige" en zelfs soennieten die niet recht genoeg zijn in de leer. Ik raad u aan de talloze recruteringsvideo's op het internet te bekijken, Generaal van Uhm. Zij roepen niet op tot hulp aan de Syrische bevolking, maar tot strijd tegen de ongelovigen, tot een heilige oorlog, in een woord: tot jihad.

Ik kan mij niet voorstellen dat u respect heeft voor deze terroristen in de meest zuivere betekenis van het woord, generaal. Hun soort idealisme heeft de 20^e eeuw in een nachtmerrie veranderd. Het bemande de gaskamers in Auschwitz, bewaakte de kampen van de Goelagarchipel en bezaaide de Killing Fields met schedels. En nu drijft het de koppensnellers in Syrië. Deze "idealististen" verdienen geen enkel respect en zij verdienen het al helemaal niet op één lijn te worden gesteld met Nederlandse militairen die probeerden in Afghanistan een positieve bijdrage te leveren. Hoe weinig daar in de praktijk ook van is terechtgekomen.

Iemand moet u vertellen dat niet elk idealisme respect verdient, generaal, het gaat wel degelijk ook om de inhoud van die idealen. U bent vast geen cultuurrelativist die vindt dat ieder ideaal even waardevol is als een ander. Nazi’s, communisten, jihadisten hoezeer u als man van de daad hun moed ook wilt bewonderen, u mag niet de ogen sluiten voor hun misdadige denkbeelden, laat staan voor hun misdaden zelf. De vrijwilligers in Syrië bestrijden – om uw eigen woorden uit de 4 Meitoespraak te gebruiken – niet de onmenselijkheid, zij zijn die onmenselijkheid. U bekritiseert mild hun "modus operandi", maar generaal, u zou toch moeten weten dat bij terroristen modus operandi en doel gelijk zijn.

U meent dat over de jihadi’s (de enige smaak Syriëgangers die wij in Nederland hebben) “te gemakkelijk” wordt geoordeeld. Had u hetzelfde gezegd over de Nederlandse SS-vrijwilligers in de Tweede Wereldoorlog? Ik heb nooit het voorrecht gehad uw zoon Dennis te leren kennen, generaal, maar ik ben er heilig van overtuigd dat zijn motieven om bij onze krijgsmacht te dienen en naar Afghanistan te gaan, in niets – niets – lijken op die van het Nederlandse jihadistentuig dat Syrië onveilig maakt. Hen veroordeel ik inderdaad met het grootste gemak, voor uw zoon heb ik niets dan respect.