VN–klimaatpanel stevig op de vingers getikt door Lewis en Crok

Een gastbijdrage van Theo Wolters.

Met bijzonder grondige inleidingen presenteerden Nic Lewis en Marcel Crok donderdag 6 maart hun rapporten over climate sensitivity, tijdens een bijeenkomst in een goed gevuld Nieuwspoort, georganiseerd door de Groene Rekenkamer.

De rapporten zijn te downloaden:
Engels: 'A Sensitive Matter' en 'Oversensitive' (beknopte versie), uitgegeven door de Global Warming Policy Foundation (GWPF). Zie hier.

Nederlands: Een gevoelige kwestie, uitgegeven door de Groene Rekenkamer. Zie hier.

Al vóór de presentatie begon de reuring op het internet, want de Engelse rapporten waren een dag voor het aflopen van het embargo gelekt (of gehackt?!). Uiteraard werden de rapporten en de auteurs op allerlei niet inhoudelijke manieren aangevallen. Laten we hopen dat er beter onderbouwde kritiek komt van hen die de tijd nemen om de rapporten ook echt te lezen.

Zó doe je nou een assessment! De kern van de rapporten is een zorgvuldige re-assessment van de climate sensitivity zoals die door het  IPCC in AR5 is uitgevoerd. Marcel en Nic waren beide AR5 reviewers en vonden elkaar in hun twijfels over de vaststelling van de climate sensitivity en over de wijze van presenteren daarvan in het rapport. In de afgelopen 5 maanden hebben zij het werk van het IPCC overgedaan, en dan nu zoals het hoort!

Let wel: het is dus niet hún inschatting van de climate sensitivity, maar die waar je op uitkomt als je je baseert op de data en berekeningswijze van het IPCC! Hier kom ik nog op terug.

De auteurs  hebben de onderliggende rapporten van AR5 geanalyseerd en vastgesteld wat de kwaliteit ervan was, bijvoorbeeld hoe solide de data erin zijn en of daar op een juiste manier mee omgegaan is. Lewis wond er geen doekjes om dat hij ernstige fouten gevonden had in de toegepaste statistische methodes, en dat een aantal rapporten daardoor afviel.

Hierover dient uiteraard een goede discussie te komen, en die wordt interessant, want na twee dagen met Nic opgetrokken te hebben, heb ik sterk de indruk dat hij op dat gebied niet snel een gelijkwaardige opponent zal tegenkomen!

De voornaamste conclusies:

- Allereerst is er natuurlijk de vaststelling dat er door recente onderzoeken een grote discrepantie is ontstaan  tussen de climate sensitivity zoals die afgeleid kan worden uit waarnemingen, en die zoals hij uit de klimaatmodellen rolt. Het IPCC had deze discrepantie eerlijk moeten melden, en daar hebben beide auteurs ook in hun review op aangedrongen. Tevergeefs helaas.

- Niet de 95% zekerheid dat de mens oorzaak is van de helft van de opwarming na 1950 is eigenlijk het grote nieuws van AR5, maar het feit dat de klimaatmodellen niet meer in lijn met de waarnemingen zijn te brengen.

- De mondiale klimaatmodellen die gebruikt worden om toekomstige klimaatverandering te voorspellen genereren nog altijd een klimaatgevoeligheid in de orde van 2–4,5 C, met een gemiddelde van iets boven de 3 C. Grote delen van het IPCC-rapport leunen op deze computersimulaties. Vrijwel alle projecties van toekomstige klimaatverandering zijn erop gebaseerd en een heel hoofdstuk is gewijd aan de performance van de modellen.  In het IPCC-rapport toegeven dat de beste observationele schattingen voor klimaatgevoeligheid nu slechts 1,5–2 C zijn zou erop neerkomen dat grote delen van het IPCC-rapport uit de pas lopen met de laatste stand van de wetenschap.

- Uit de grondige assessment van de rapporten blijkt een climate sensitivity te rollen van tussen de 1,25 en 3 graden, met een beste schatting van 1,75 graad. Dit is ca 40% lager dan wat de klimaatmodellen aangeven.

- Wie met mij de voorkeur geeft aan op waarneming gebaseerde berekeningen boven computermodellen, zal concluderen dat dit heel goed nieuws is: Global Warming is hoogstwaarschijnlijk een heel stuk minder sterk dan velen lang gedacht en geroepen hebben. Maar dat goede nieuws is niet door het IPCC naar buiten gebracht.

Een climate sensitivity van 1,75 C is toch nog steeds alarmerend? Inderdaad. We gaan onze CO2-concentratie binnen een eeuw beslist nog een tweede keer verdubbelen, dus kom je dan nog steeds op een wellicht nogal zorgwekkende 3,5 graad opwarming uit.

Alleen: deze 1,75 graden is keurig gebaseerd op de huidige aannames van het IPCC. Maar met name de verkoelende invloed van wolken en aerosolen daarbij is volgens recente inzichten nog veel te hoog. Wanneer de discussie daarover is afgerond en deze lagere waarden zijn geaccepteerd, daalt de climate sensitivity daar evenredig in mee, richting de enkel weldadige 1 graad of minder waar de meeste sceptici van uitgaan.

Maar dat was nadrukkelijk niet de bedoeling van Lewis en Crok: zij hebben exact dezelfde data, uitgangspunten en rekenwijze gebruikt als het IPCC.

Na het vlekkeloos verlopen symposium gingen we lunchen op het Plein, en velen konden het toch niet nalaten om de laptop te openen en te kijken of er wat gebeurde. Dat leverde een toch wel indrukwekkend schouwspel op, waarbij in meerdere talen uit alle werelddelen de eerste reacties op de uiteenlopende blogs begonnen op te duiken, afgewisseld met telefoontjes van internationaal vooraanstaande media [waaronder 'The Times'] die interviews wilden afspreken.

Een grote krant ('The Guardian') had al een groot (uiteraard kritisch) artikel over de rapporten, en ook in Nederland lijkt er de komende week het een en ander in de krant en op TV te zullen verschijnen.

Ik was best onder de indruk van de impact die de presentatie van de rapporten wereldwijd bleek te hebben, en het gemak waarmee in deze tijd van nieuwe media de communicatie verloopt.

De volle zaal en de deskundige sprekers stonden garant voor een geslaagd symposium. Het was ook erg leuk om Nic, zijn vrouw en Benny Peiser van GWPF in twee dagen beter te leren kennen. Daarbij was het erg vermakelijk om weer eens te ervaren hoe verbaasd en jaloers buitenlanders altijd zijn als ze merken hoe hartelijk de relatie in Nederland is tussen veel mainstream wetenschappers en de Nederlandse sceptici.

Nic past bijzonder goed in deze verhoudingen, met zijn uiterst correcte en deskundige benadering, en zijn door en door Engelse beheerste en vriendelijke manier van spreken en discussiëren.

De aanwezigheid van politici van de PVV en de VVD werd zeer gewaardeerd, en de aanwezige journalisten maakten nuttig gebruik van de vragenronde en de individuele gesprekken na afloop om wat extra informatie te verkrijgen.

Voorzitter Hans Labohm voorzag de sprekers voor zover nodig van een introductie en besteedde uitgebreid aandacht aan Climatedialogue.org als 'voorbeeldig' platform voor klimaatdiscussie.

Overigens besteedde ook Judith Curry in haar voorwoord bij het rapport aandacht aan Climatedialogue (CD). In een uitzonderlijk lovend artikel had zij CD al eerder het enige goede voorbeeld van science mediation in het klimaatdebat genoemd.

Bart Strengers [verbonden aan het Planbureau voor de Leefomgeving, PBL], de enthousiaste nieuwe projectleider van Climatedialogue.org, maakte van zijn inbreng in de vragenronde gebruik om Nic Lewis uit te nodigen voor een discussie op het platform over climate sensitivity, en die ging daar volmondig mee akkoord. Hij had al meteen wat mainstream opponenten in gedachten!

Het onderwerp zal dus in de komende maanden grondig worden bediscussieerd op Climatedialogue, dat inmiddels in de armen gesloten lijkt te zijn door beide denkrichtingen (hierover binnenkort meer).

Als afsluiting bedankte de voorzitter namens allen Niek Rodenburg, voorzitter van de Groene Rekenkamer, voor de uitstekende organisatie van het symposium.

Aldus Theo Wolters.

Deze 'posting' werd eveneens gepubliceerd op Climategate.nl.

Zie voor andere reacties hier, hier, hier, hier en hier.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.