Nederland beter af buiten de EU: NExit

In zijn ‘Europa-speech’ deed minister Timmermans zijn ‘visie’ over de Europese Unie uit de doeken. Hij maakte hierbij onderscheid tussen "kritische sceptici en mensen die het fundament van de Europese samenwerking ter discussie stellen." De Partij Voor de Vrijheid en een groeiende groep Nederlanders vallen in de laatste categorie.

De voornaamste reden waarom het fundament van EU-samenwerking door de PVV en veel burgers ter discussie wordt gesteld, is gelegen in feiten waar minister Timmermans in zijn toespraak aan voorbijgaat. Feit is namelijk dat, behalve de politieke wil van een groepje politici, de essentiële voorwaarden voor EU-samenwerking ontbreken, waardoor het project gedoemd is om te mislukken.

Europese samenwerking in EU-verband kan in theorie voor EU-fanatici nog steeds mooi klinken, maar dit soort whishful thinking, daar koopt de burger niets voor. Integendeel, die moet opdraaien voor de gigantische nevenschade die een absurditeit als de EU veroorzaakt. De onderstaande tien punten illustreren dat de EU die minister Timmermans voor ogen heeft, is gebaseerd op foutieve aannames en luchtfietserij, en niet op de realiteit.

Feit één: rijkdom is niet afhankelijk van grootte. Tal van kleinere landen weten zich uitstekend te handhaven en hebben een flexibiliteit en competitiviteit waar de meeste grote mogendheden in de wereld alleen maar van kunnen dromen. Big is not beautiful, maar klein is wel fijn. De poging om Europese landen in een gedrocht als de EU onder te brengen is zeer kostbaar, riskant en bovenal zinloos.

Feit twee: globalisering noopt niet tot Europese eenwording. Landen overal ter wereld hebben te maken met globalisering, maar kunnen daar prima op inspelen via traditionele intergouvernementele samenwerking. Deze landen vormen geen unies als de EU en varen hier wel bij. Geen gebied in de wereld doet het ondertussen economisch beroerder dan de EU. Dat komt doordat de eurolanden zichzelf in een wurggreep houden.

Feit drie: het dogma van de 'ever closer union' die Europa zou moeten omtoveren in een Verenigde Staten van Europa, vindt absoluut geen weerklank onder de bevolking. Het top-down opdringen van kunstmatige eenwording is vragen om gigantische problemen. Niet in de laatste plaats omdat het soevereiniteit en democratie, zoals deze historisch zijn verankerd in de nationale lidstaten, om zeep helpt.

Feit vier: de euro is onnodig en doet veel meer kwaad dan goed. Het is een politiek prestigeproject en is - zoals van meet af aan duidelijk was - niet gestoeld op economische rationaliteit. Het noopt tot permanente financiële transfers naar zwakke landen die het tempo niet bij kunnen benen vanwege diepliggende verschillen in Europa.

Feit vijf: voor vrijhandel is geen EU-lidmaatschap of zelfs EU nodig. In Europa wordt al eeuwenlang handelgedreven. Ook landen buiten de EU, zoals Noorwegen en Zwitserland, participeren op onderdelen in de interne markt, zonder dat ze te maken hebben met de nodeloze ballast van EU-beleid.

Feit zes: de EU is nauwelijks in staat om vrijhandelsakkoorden te sluiten die een boost kunnen geven aan de internationale handel, wat zeker een exportland als Nederland ten goede zou komen. Landen buiten de EU als Zwitserland en IJsland hebben in de tussentijd al een vrijhandelsakkoord met China gesloten.

Feit zeven: al decennia wordt er geroepen dat de EU zich moet en kan hervormen. De praktijk van de afgelopen decennia wijst echter uit dat deze oproep zinloos is. Of het nu gaat om het landbouwbeleid, het verhuiscircus naar Straatsburg of fraude met EU-fondsen, de realiteit is dat de EU niet tot zinvolle hervorming in staat blijkt. Het wordt juist van kwaad tot erger.

Feit acht: de EU ontbeert democratische legitimiteit. De EU bulldozert zonder gêne opiniepeilingen en referenda uitslagen opzij. Het Europees Parlement pleit voortdurend voor uitbreiding van EU-bevoegdheden, wat lijnrecht ingaat tegen de publieke opinie. Het EP is in de praktijk louter een EU-vertegenwoordiging en dit verergert het democratisch tekort.

Feit negen: Europa is geen EU. De EU is slechts een politiek-bureaucratisch orgaan. Het Europees continent en de nationale staten houden niet op met bestaan zonder of buiten de EU. Ook wanneer Nederland de EU verlaat, ligt het nog steeds aan de Noordzee en in Europa. Als Nederland daarentegen lid blijft van de EU, wordt het als het aan EU-fanatici ligt, zo snel mogelijk als onafhankelijke staat opgedoekt.

Feit tien: kijken we naar de geschiedenis, dan zien we dat Nederland zijn Gouden Eeuw beleefde in onafhankelijkheid, en dat is dus geen 'illusie' zoals minister Timmermans stelt. Bovendien bewijzen landen als Noorwegen, IJsland en Zwitserland beter af te zijn buiten de EU.

Er kan kortom geen enkele twijfel over bestaan: de EU is louter windhandel en is destructief voor Nederland.

De PVV heeft in het NExit-rapport beargumenteerd dat Nederland buiten de EU veel beter af is. Een NExit creëert groei en banen, omdat Nederland zijn eigen begroting, zijn eigen handelsbeleid en zijn eigen immigratiebeleid weer kan bepalen. Een NExit betekent dat Nederland niet langer miljarden moet afdragen aan het EU-budget, de bailouts en de noodfondsen. Een NExit levert Nederland uiteindelijk 10 tot 13 procent meer economische groei op. In plaats van een dependance van Brussel wordt Nederland door een NExit eindelijk weer een vrij en soeverein land.

Hoewel men in het pro-EU-kamp over elkaar heen buitelde om kritiek te spuien op het NExit-rapport, blijft het tegelijkertijd oorverdovend stil wanneer men zelf wordt geconfronteerd met de feiten die het nut, de noodzaak en de levensvatbaarheid van de EU ontzenuwen. Zelfs de verwoestende uitwerking van de EU kan men niets schelen. Ook minister Timmermans doet fundamentele kritiek op de EU en het alternatief van een NExit liever af als ´onzinnig´, dan dat hij bij zichzelf te rade gaat.