Na de bankenunie volgen eurobonds

Gisteren schreef ik over de bankenunie en suggereerde daar, dat de volgende stap richting vervolmaking van de Economische en Monetaire Unie de uitgifte van eurobonds of euro-obligaties zal zijn. Dat is een onvermijdelijk gevolg van de EMU-logica. Waarom?

Laat ik eerst even kort uitleggen wat eurobonds zijn, die in het onnavolgbare Brusselse jargon 'stabiliteits obligaties' worden genoemd. Kortgezegd zijn eurobonds obligaties die worden uitgegeven door alle gezamenlijke lidstaten van de eurozone. Landen als Polen of Groot-Brittannië ontspringen die euro-dans dus. De idee erachter is, dat de gemiddelde rente die landen moeten betalen voor hun financieringsbehoefte daalt. Dat klopt voor landen als Griekenland, Cyprus, Portugal, Spanje, Italië, Ierland, Frankrijk en vrijwel alle Oost-Europese landjes, maar voor landen als Duitsland, Nederland, Oostenrijk en Finland klopt dat niet. Hún rente stijgt. Met andere woorden: de zoveelste herverdelingsoperatie tussen Noord en Zuid. Daar komt bij, dat óók de totale eurozone schuldenberg in dat geval van alle landen tezamen is. Zoals bij de bankenunie de schulden van alle eurozone banken door alle banken gezamenlijk gedragen worden. ING staat dus in voor de schulden van het Italiaanse Uni-Crédit, die net een verlies genomen heeft van € 15 miljard. Bij de uitgifte van eurobonds staat Nederland dan mede in voor de schulden van vak Zuid en Frankrijk (en andersom..., wordt er dan door Brussel bijgezegd).

Een ander belangrijk kritiekpunt op de uitgifte van eurobonds als financieel instrument voor de financiering van de eurozone lidstaten is de moral hazard, die dit met zich meebrengt. Immers, waarom zouden de tekortlanden nog hun economieën hervormen, als ze weten dat de sterke landen toch wel betalen? Landen als Frankrijk en Italië verdommen het nu al om de beloofde hervormingen door te voeren, het gaat daar niet voor niets zo slecht.

In november 2011 kwam de Europese Commissie met een zogeheten 'green paper' over deze materie. Geheel in stijl met de Brusselse stap-voor-stap benadering heeft men gekozen voor een geleidelijke introductie. Eerst blue bonds voor normale financiering, red bonds voor excessieve schulden en euro bills voor kortlopende (< dan 1 jaar) gezamenlijke financiering. Het Green Paper maakt verder onderscheid tussen 3 mogelijke routes:

Brussel mikt uiteindelijk op variant (1), maar vooralsnog heeft de discussie erover in het EP nog niet geleid tot een definitief voorstel van de Commissie. Volgens eurocommissaris Kroes moeten 'we' het vooral 'simpel' houden en pas tot uitgifte overgaan als er sprake is van 'meer begrotingsdiscipline'. Je blijft je verbazen over de lichtzinnigheid van intelligente mensen die blijven geloven in een maakbare samenleving. De Latijnse Cultuur laat zich niet in een 'Duits' keurslijf persen, hoe vaak moet ik dat nog uitleggen?

Na de fameuze London-OMT speech van Draghi ('whatever it takes to save the euro') in augustus 2012, is het wat stiller geworden rondom de eurobonds. Niet gek, want de markten kalmeerden na die uitspraak. Maar onder aanvoering van de Française Sylvie Goulard, europarlementariër namens de Liberalen, de fractie van Verhofstadt, wordt er verder gewerkt aan de plannen. En zij laat over haar ambities geen enkel misverstand bestaan:

Na de bankenunie zijn eurobonds een logische vervolgstap naar de vervolmaking van de EMU, die immers tot doel heeft het economisch en monetaire beleid voor alle lidstaten gelijk te trekken. Intussen is er vorig jaar juli een heuse werkgroep opgericht, waarin ook 'onze' Lex Hoogduin, voormalig directielid van DNB, zitting heeft genomen. Naast het verder uitwerken van gezamenlijke eurozone financiering door middel van eurobonds, kijkt deze expertgroep ook naar de mogelijkheden van een zogenaamd Redemption Fund voor slechte leningen (red bonds), waarin eurozone staatsschulden boven de Europese norm van 60 procent van het BBP worden samengevoegd. In 25 jaar moeten dan met gezamenlijk uitgegeven obligaties deze schulden afbetaald worden. Wéér een herverdelingsoperatie van geld.

En als u denkt dat dit snode plannen van euro-socialisten zijn, dan vergist u zich. Zowel Guy -'we have won'- Verhofstadt, voor wie het federalisatieproces altijd te traag gaat, als D'66 zijn vurig voorstander van deze totale schuldverstrengeling van arme met rijke eurolanden. Ieder land gelijk. Een federatie van de 'gruwelijke middelmaat'. Dus die eurobonds, dames en heren, die gaan er komen, of u dat nu leuk vindt of niet. Tenzij..., tenzij op 22 mei aanstaande een grote euro-realistische fractie wordt gekozen in het EP, die de uitgifte van dit instrument definitief naar het ronde archief doet verwijzen.

Uit deze EU en wel NU.