Steeds meer jongeren verslaafd aan games
We nemen gameverslaving nog lang niet serieus in Nederland.
Het is misschien moeilijk voor te stellen voor mensen die niet gamen, maar net als aan gokken, drinken, roken en drugs kun je verslaafd raken aan videogames. In Nederland is het aantal jonge gamers dat naar een verslavingskliniek is gestapt/gestuurd om hulp te krijgen de afgelopen twee jaar met maar liefst 66 procent gestegen.
Dat is echt heel erg veel. De cijfers komen van de NOS die een rondje langs de verslavingsklinieken heeft gemaakt. Wat blijkt: de gamers zijn jonger dan ooit en hun verslaving is bovendien zwaarder dan in de voorgaande jaren.
Ik citeer:
Dat blijkt uit cijfers die de NOS opvroeg bij acht verslavingsklinieken met een jeugdafdeling, waaronder Jellinek en Yes We Can Clinics. In 2011 behandelden de acht klinieken samen 256 gameverslaafden; vorig jaar ging het om 426 jongeren.
De gamers die willen afkicken, zijn steeds jonger: soms 10, 11 of 12 jaar. Drie jaar geleden ging het doorgaans om jongeren van 15 jaar en ouder. Ook neemt de heftigheid van het probleem toe, zo zien medewerkers van de klinieken.
Een directeur van een verslavingskliniek zegt: "De jongeren zijn steeds extremer bezig met hun obsessie. Het aantal uren dat ze gamen, neemt toe, soms wel 18 uur per etmaal. Meerdere jongens gaan niet meer naar school, gebruiken veel drugs en verwaarlozen zichzelf volledig." Dat is onvoorstelbaar veel, 18 uur per 24 uur. Dan blijft er nog maar zes uur over voor slaap, en dat terwijl die kinderen gewoon naar school moeten en andere verplichtingen hebben.
Als gamer weet ik hoe verslavend sommige spellen kunnen zijn. Zo zijn spellen ook gemaakt, zodat je blijft doorspelen. Maar ik ken mijn grenzen. Ik weet wanneer ik moet stoppen. Een uurtje per dag, soms twee en dan ben ik er klaar mee. Voor mij is het een vorm van ontspanning, en soms is het net een sport, dan wil ik per se winnen van online tegenstanders.
Gamen an sich is dan ook niet slecht. Sommige spellen, zoals first person shooters, verbeteren zelfs je reactiesnelheid en je vermogen om de omgeving in je op te nemen. In het geval van de kinderen die verslaafd zijn geraakt is er iets ernstig misgegaan in de opvoeding. Als je je zoon 18 uur per dag laat gamen, hem drugs laat gebruiken en hem in feite totaal verwaarloost, dan doe je iets niet goed als vader of moeder van zo'n kind.
Dus ook hier geldt: ouders spelen een ontzettend belangrijke rol in het tegengaan van gameverslavingen. Laten we dat niet vergeten, voordat er weer wordt geroepen dat de overheid moet ingrijpen.
