Ook tweede seizoen House of Cards is episch

De politieke dramaserie House of Cards, exclusief te zien op Netflix, is nou zo'n serie die wordt bejubeld door vrijwel iedere journalist, politicus en politiek medewerker. Zelfs president Barack Obama is er fan van. Waarschijnlijk zou iedere journalist wel verslag willen doen van wat er in het Witte Huis gebeurt, zoals ook in House of Cards gebeurt, en iedere politicus en politiek medewerker zou wel wat trekjes willen hebben van de hoofdrolspeler, Francis Underwood.

Underwood, een southern Democrat, is in het eerste seizoen lid van het Huis van Afgevaardigden en chief whip van de Democratische fractie. Hij - samen met zijn vrouw Claire Underwood - heeft er alles voor over om de machtigste man van de vrije wereld te worden, oftewel president van de Verenigde Staten. In het eerste seizoen ruimt hij tegenstanders en mensen die teveel weten zonder pardon uit de weg. Letterlijk. In het tweede seizoen gaat hij daar vrolijk mee door. Hij spant iedereen voor zijn karretje: collega's, zijn baas, tegenstanders, journalisten. Alles voor de macht.

Underwood is nu vice-president van de Verenigde Staten, nog maar één stap verwijderd van de Oval Office. Zonder spoilers weg te geven: in de eerste aflevering slaat Underwood weer keihard toe, meedogenloos en ijskoud als hij is. Het tweede seizoen (13 afleveringen) verscheen in z'n geheel op Netflix op Valentijnsdag, handig voor binge-kijkers. De thema's die in de aflevering na die eerste worden behandeld zijn onder andere de rechts-conservatieve Tea Party en een dreigende government shutdown, de opkomende supermacht China, een cyberoorlog en de (im)moraliteit van abortus.

Oftewel: House of Cards schroomt niet om een twist te geven aan de grote thema's die vandaag de dag ook in de VS spelen. Misschien dat dat bijdraagt aan het feit dat de serie zo populair is. Kevin Spacey, die de rol van Underwood vertolkt, is echt de ster van de show, vooral als hij zich rechtstreeks richt tot de kijker en zijn overpeinzingen over het een of het ander met hem deelt. Spacey is een briljant acteur, en het is dan ook logisch dat journalisten, politici en politiek medewerkers massaal in katzwijm vallen voor Underwood.

House of Cards romantiseert het beroep van een machtspoliticus in de Amerikaanse politiek, en ook die van de journalist bij een grote krant, maar dat is niet erg. Het is genieten, voor iedereen die van politiek, journalistiek, de Verenigde Staten of van goed uitgewerkte dramaseries houdt. Zo simpel is het. Wie dit stuk nu nog zit te lezen, heeft het nog niet helemaal begrepen. Ga eens snel House of Cards kijken!