Van Miltenburg blijft aangeschoten wild

Het is, zeker in de beginperiode, altijd wel wat rondom een Tweede Kamervoorzitter. Van Miltenburg lukt het echter niet om de kritiek, die ook zij kreeg, te stillen. Elke keer weer laait de discussie over haar functioneren op. Dieptepunt in deze hele geschiedenis was toch wel de anonieme kritiek die Van Miltenburg kreeg van verschillende fractievoorzitters die zich hadden uitgesproken tegen de Volkskrant. De manier waarop dat gebeurde was verre van chique. Een mes in de rug.

Lang weigerde Van Miltenburg op deze kritiek te reageren. Onlangs deed ze dat toch. Op de radio zei de voorzitter dat ze volgens haar op de juiste plaats zit. Ze zei ook door te willen gaan met haar werk en niet te denken aan opstappen. Wel ging of gaat ze individuele gesprekken aan met verschillende fractievoorzitters. Of ze deze gesprekken (deels) al heeft gevoerd, is onbekend.

Olie
Ondertussen blijven fractievoorzitters, en dat is ook gewoon stom, olie op het vuur gooien.

Hijgende adem
Weer krijgt Van Miltenburg te maken met anonieme kritiek. Weer wordt de druk opgebouwd. De wetenschap dat je geen fouten meer mag maken, is slopend. Wat deze anonieme fractievoorzitters met deze citaten in de Telegraaf precies willen bereiken, is mij een groot raadsel. Blijkbaar wil een aantal echt van de Kamervoorzitter af.

Van Miltenburg heeft natuurlijk mazzel dat haar partij, de VVD, meeregeert. Dat zorgt ervoor dat de PvdA haar niet al te snel zal afvallen en aan de kant zetten. Tegelijkertijd is het natuurlijk heel erg onprettig werken voor de VVD-politica. Continu voelt zij de hijgende adem van de andere fractievoorzitters in de nek. De lijdensweg van Van Miltenburg gaat maar door.

Als ik haar was, hield ik de eer aan mezelf. Dit is niet prettig werken, daar geloof ik niets van.