In het buitenland hoort het eigenbelang voorop te staan

De Vries zei dat het hem "buitengewoon stoort" dat het Nederlandse beleid in het buitenland "bepaald wordt door de economische belangen." Dat Nederland enerzijds zegt op te komen voor homorechten en toch zowel de Koning als de minister-president naar de Olympische Winterspelen in homohatend Rusland stuurt, vindt hij daarom hypocriet.

Nu heeft De Vries, naar mijn weten, niet buitengewoon veel verstand van de internationale betrekkingen, dus waarom wordt hij eigenlijk naar een mening gevraagd? Toch leeft zijn opvatting breder. Er zijn veel Nederlanders, ook hier op De Dagelijkse Standaard, die vinden dat Willem-Alexander en Mark Rutte maar thuis moeten blijven, zo niet de hele Nederlandse sportploeg die aan de Spelen deelneemt. Het Rusland van Vladimir Poetin is immers niet bepaald een beschaafd land als Nederland. Journalisten wordt het leven zuur gemaakt. Activisten die pleiten voor meer democratie en een betere rechtsbescherming worden het land uitgezet. Naast homo's zijn ook immigranten, vooral moslims uit Centraal-Azië, slachtoffer van geweld. De haat jegens beide wordt door het regime aangewakkerd. Poetin voert een nationalistische koers en wil Russen weer trots maken op hun land, deels natuurlijk om zijn eigen machtspositie te verstevigen. Deze heropleving van het Russische nationalisme gaat blijkbaar gepaard met een afkeer van iedereen die anders is.

Maar wat heeft Nederland daarmee te maken? Natuurlijk zouden we allemaal liever hebben dat homo's en allochtonen in Rusland zonder angst kunnen leven, maar het is niet de verantwoordelijkheid van de Nederlandse regering om daarvoor te zorgen. Het is ook niet alsof de Russische overheid zich bemoeit met de Nederlandse binnenlandse politiek. Poetin en de zijnen vinden het ongetwijfeld walgelijk dat hier homo's kunnen trouwen, maar dat is voor hem geen reden om een bezoek aan Amsterdam af te zeggen.

Rusland voert dan ook geen 'moreel' buitenlands beleid. Het voert een buitenlands beleid dat is gestoeld om haar eigen belangen. Dat president Bashar Assad in Syrië tienduizenden van zijn eigen burgers afslacht, zal Poetin een worst zijn. Assad is een Russische bondgenoot en het alternatief, een soennitische meerderheidsregering in Damascus, komt Poetin niet goed uit. Dus blijft hij Assad steunen.

Dat zou Nederland nooit doen? We onderhouden anders wel vriendschappelijke banden met China. Eind vorig jaar werd Rutte daar nog met alle egards ontvangen. China is immers een groeiende markt waar Nederlandse bedrijven graag zakendoen. En Nederland is met de haven van Rotterdam voor de Chinezen een toegangspoort tot Europa. Dan wordt er zogenaamd nog ergens een uurtje over 'de mensenrechten' gepraat, maar het gaat natuurlijk om het zakelijke belang. Dat China jaarlijks duizenden dissidenten opsluit in 'heropvoedingskampen,' daar horen we dan weinig over.

Sterker, wanneer minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans naar Cuba reist en pleit voor betere betrekkingen, wordt dat door links Nederland toegejuicht. Dat ieder jaar honderden Cubanen worden opgepakt, omdat zij het lef hebben kritiek te uiten op hun communistische regering, wordt dan voor het gemak even vergeten, alsmede de buitenlandse betrekkingen van Cuba zelf. Dat land is immers dikke vriendjes met het dictatoriale Venezuela en de nachtmerriestaat die Noord-Korea heet.

Volgens De Vries is Nederland hypocriet, omdat het af en toe wel een grote mond heeft, maar vervolgens gezellig bij Poetin aanschuift. Hij heeft een punt. Laten we dus vooral ophouden te doen alsof wij het morele baken van de Westerse wereld zijn en beleid voeren dat ons eigen belang dient. Daartoe hebben we het volste recht en dat doen andere landen ook. En dan hoeft iedereen die het met De Vries eens is ook niet langer selectief te zijn in zijn of haar verontwaardiging.