Europese verkiezingen strijd tussen democratie en bureaucratie
Nationale democratie versus Europese bureaucratie.
Gisteren haalde UKIP-leider Nigel Farage weer eens op grandioze wijze uit naar de Europese Unie... én naar de premier van Griekenland, Antonis Samaras.
Farage opende de aanval op Samaras omdat die zichzelf neerzette als vertegenwoordiger van een soeverein Griekenland. Leuk geprobeerd, zei Farage, maar dat klopt natuurlijk van geen kant. Griekenland wordt namelijk niet geleid door meneer Samaras, maar door het onheilige trojka.
"U komt hier, meneer Samaras, en u vertelt ons dat u de soevereine wil van het Griekse volk vertegenwoordigt? Nou, het spijt me, maar u bent niet de baas in Griekenland, en ik zou voorstellen dat u uw partij een nieuwe naam en een nieuw merk geeft. Zij heet 'New Democracy,' ik stel voor dat u haar 'No Democracy' noemt. Want Griekenland is nu onder buitenlandse controle. U kunt geen beslissingen maken, u bent uitgekocht en u heeft democratie opgegeven."
Vervolgens haalde Farage keihard uit naar de Europese Unie.
"We worden nu bestuurd door grote bedrijven, grote banken en, in de vorm van meneer Barroso, de grote bureaucraten."
Hij heeft daar natuurlijk gelijk in. Ook in Nederland heeft de nationale regering eigenlijk maar bar weinig in te brengen - en haar bevoegdheden zullen de komende jaren nog verder afnemen. De EU bepaalt wat er gebeurt. En dan heb ik het niet over gekozen volksvertegenwoordigers, maar grote banken, bedrijven en professionele bureaucraten die eerst en vooral met hun eigen macht en rijkdom bezig zijn.
Daarom, legde Farage gisteren uit, zijn de komende verkiezingen zo ontzettend belangrijk. Het is de laatste mogelijkheid voor de Europese kiezer om de EU nog enigszins terug in haar hok te dwingen. Het is nu of nooit: of het federale project wordt nu tegen gehouden, of we zullen er allemaal aan moeten geloven.
"Dat is eigenlijk waar deze verkiezingen over zullen gaan. Het gaat een strijd worden van nationale democratie versus EU-Staat bureaucratie. Wat u ook mag zeggen in deze kamer, de mensen daarbuiten willen geen Verenigde Staten van Europa. Ze willen een Europa van soevereine landen, die met elkaar handelen en samenwerken."
Ook daar kan ik het alleen maar mee eens zijn. Mijn enige punt van kritiek is dat Farage de verkiezingen met veel hoop tegemoet lijkt te zien.
Ik geloof dat de Europese verkiezingen een draaipunt zullen worden. Tot nu toe dacht iedereen, hoe vervelend ze het ook vonden, dat de ontwikkeling van de Europese Unie onvermijdelijk was. Die onvermijdelijkheid zal worden verbrijzeld bij de Europese verkiezingen dit jaar."
Misschien zijn die uitspraken niet zo raar aangezien het bijzonder goed gaat met UKIP, maar vanuit mijn perspectief staat het er allemaal iets minder positief voor. Ja, eurokritische partijen zullen het dit jaar bijzonder goed doen bij de verkiezingen - ook in Nederland - maar ze zullen niet eens bijna in de buurt komen van een meerderheid in het Europees Parlement. Ook de PVV zal daar uiteindelijk maar weinig in voorstellen. Nederland heeft immers maar 26 zetels op te eisen. Als een partij daar dan, zeg, zeven van binnensleept is dat heel aardig, maar meer ook niet.
Korter gezegd: Farage heeft gelijk dat het een confrontatie wordt tussen eurocraten en nationale democraten, maar anders dan hij geef ik die laatsten helaas geen kans op de eindoverwinning. We moeten ons zoveel mogelijk verzetten tegen pogingen door Brussel om meer macht te vergaren, maar het federale project dwarsbomen gaat ons vrijwel zeker niet lukken. Het enige waar we nog op mogen hopen is schadebeperking, hoe zuur dat ook is.
Indien u de video hieronder niet ziet, herlaad deze pagina dan of klik op deze link.
