Amerika moet meer aardgas exporteren

De aardgasproductie is de afgelopen jaren zo flink toegenomen dat zelfs president Barack Obama, bepaald geen voorstander van fossiele brandstoffen, er eerder deze week in zijn jaarlijkse State of the Union-toespraak aan moest geloven. Hij sprak over aardgas als de "bridge fuel that can power our economy with less of the carbon pollution that causes climate change." Aardgas is immers minder vervuilend dat het verbranden van kolen om energie uit op te winnen en auto's die op aardgas rijden stoten minder schadelijke gassen uit dan benzineslurpers.

Het is echter eerder ondanks dan dankzij het beleid van de president dat de aardgassector zo is opgebloeid. Hij heeft namelijk nauwelijks vergunning verstrekt voor het winnen van aardgas en olie op land dat in bezit is van de federale overheid. De schaliegasrevolutie heeft uitsluitend op privaat land plaats.

Obama beloofde verbetering. Hij wil het makkelijker maken om aardgascentrales te bouwen en wil meer auto's en vrachtwagens op aardgas laten rijden. Vooral de laatste kan een grote impact hebben. In Amerika worden relatief veel goederen over de weg getransporteerd. Als meer vrachtwagens op aardgas rijden, bespaart dat zowel geld als het milieu. Een win-win voor een president die de Amerikaanse economie uit het slop wil trekken en het klimaat denkt de redden.

Het belangrijkste dat Obama echter kan doen, en daarover zweeg hij helaas in zijn rede, is meer vergunningen verstrekken voor de uitvoer van aardgas.

De Amerikaanse aardgasrevolutie dreigt namelijk aan haar eigen succes ten onder te gaan. Het gas is inmiddels zo goedkoop, dat het binnenkort niet meer rendabel zou kunnen zijn om naar aardgas te boren dat diep in de grond zit, laat staan de nodige infrastructuur aan te leggen om meer gas naar de grote steden in het noordoosten van het land te transporteren. Daar zijn de gasprijzen deze koude winter met maar liefst 20 procent gestegen. Verwacht wordt dat de vraag naar gas de komende vier jaar landelijk met 15 procent toeneemt, terwijl het aanbod dit jaar met slechts 2,1 procent stijgt en volgend jaar waarschijnlijk met 1,3 procent. Producenten zijn terughoudend, want ze weten niet of de vraag in eigen land stabiel blijft.

Een oplossing zou zijn om meer gas te exporteren. In Europa is aardgas drie keer zo duur als in Amerika. In Japan is gas zelfs vier keer zo duur. Als Amerika meer exporteert, trekken de prijzen naar elkaar toe en hebben producenten een grotere markt, dus meer zekerheid om langetermijninvesteringen te doen.

Vooralsnog is Obama terughoudend. Hij heeft slechts vier vergunning verleend voor meer export, drie daarvan vorig jaar. Er liggen nog meer dan twintig vergunningaanvragen in de la.

De Democraten van Obama maken om twee redenen geen haast. De 'groene' vleugel van de partij bouwt het land liever vol met windmolens en zonnepanelen, op kosten van de staat natuurlijk, dan met aardgascentrales, ook al zijn die minder vervuilend dan kolen. Aan de vakbonden gelieerde congresleden zijn protectionistisch ingesteld en vragen zich af waarom Amerika gas moeten verkopen aan het buitenland op het moment dat in eigen land de vraagt toeneemt. Een toename in de export leidt tot een hogere prijs en dat kost mogelijk banen.

Echter, juist door meer gas in het buitenland te verkopen, zou de vraag wat kunnen worden getemperd terwijl het aanbod groeit. En Amerika maakt ook nog eens haar bondgenoten blij. De Europeanen zouden graag minder gas uit Rusland willen importeren. Ook dit is dus een win-winsituatie. Als Obama het aandurft.