De Fin Olli Rehn wordt waarschijnlijk de leider van de 'liberale' eurogroep ALDE.
Eerder deze maand berichtten wij dat Mark Rutte zijn onvoorwaardelijke steun had uitgesproken voor Guy Verhofstadt, de Belgische 'liberaal' die graag de ALDE-kandidaat voor het voorzitterschap van de Europese Commissie wil worden. Samen met de Belgische en Luxemburgse 'liberalen' koos Rutte - met Pechtold, trouwens! D66 is ook lid van ALDE - voor de grootste eurofiel die er rondloopt in Brussel.
Het kwam hem onmiddelijk op flink wat kritiek te staan. Verhofstadt is namelijk dé ubereurofiel van Brussel. Er is geen grotere, meer gepassioneerde federalist dan hij. Zo wil hij het budget van de EU bijvoorbeeld vertwintigvoudigen. Omdat het kan en omdat de EU de natiestaat moet afschaffen, enzo.
Rutte ging in eigen land dus keihard af. De VVD zal wel weer een kritische EU-boodschap verkondigen, maar door Verhofstadt te steunen heeft de leider van die partij zijn echte agenda laten zien: voor de bühne sputtert Nederland tegen, maar achter de schermen gaat Rutte akkoord met ieder plan dat de macht van Brussel moet vergroten. Anders steun je Verhofstadt namelijk niet.
Vandaag werd duidelijk dat Rutte zichzelf niet alleen in de problemen heeft gebracht in Nederland, maar ook daarbuiten. Verhofstadt is namelijk niet de frontrunner voor de kandidatuur die ook meteen garant staat voor de leiderschapsmantel van ALDE: dat is Olli Rehn, die opeens gesteund wordt door veertien liberale partijen. Nou is Rehn ook een federalist pur sang, maar zijn aanpak verschilt nogal van die van Verhofstadt. Hij is minder direct, minder radicaal (vertwintigvoudigen, echt?), en het belangrijkste is dat hij minder omstreden is in Nederland. Als je dan een federalist wilt steunen als Rutte zijnde, doe het dan op een manier die je werkelijke bedoelingen nog enigzins verhult - in ieder geval voor de gemiddelde kiezer, die minder goed op de hoogte is van wat er in Brussel gebeurt dan lezers van deze website.
Door in zo'n vroeg stadium voor Verhofstadt te kiezen (in plaats van voor Rehn) heeft Rutte zichzelf en zijn partij geen goede dienst bewezen. Anderen zullen daar namelijk uit concluderen dat hij of niet op de hoogte van de pro-Rehn campagne was (wat hem onkundig maakt), of dat hij het wel wist, maar desalniettemin voor Verhofstadt koos. In dat laatste geval is hij niet zo zeer onkundig als irrationeel: Rehn heeft namelijk een grotere kans van slagen én Rutte zou zich door Rehn te steunen minder hebben beschadigd in zowel Nederland als Brussel.
Zo kunnen we voor de zoveelste keer in korte tijd concluderen dat Rutte een grote politiek fout heeft gemaakt. Hij heeft vrijwel zeker op het verkeerde paard gewed, waardoor hij in eigen land alle euro-betrouwbaarheid kwijt is en de volgende ALDE-topman meteen maar even tegen zich in het harnas heeft gejaagd. Goed bezig Mark! Volgende keer toch maar een adviseur in dienst nemen die iets van verstand van zaken heeft?