Erdogan maakt Turkije steeds islamitischer

Erdogan heeft één missie, één doel. De seculiere staat, een erfenis van Atatürk wordt langzaam vaarwel gezegd. Vandaag zet Erdogan weer een klein stapje: Gemengde studentenhuizen horen binnenkort tot het verleden.

U herinnert zich vast de opstanden in Turkije enkele maanden geleden nog wel. In de grote steden gingen Turken massaal de straat op om te demonstreren. DDS' own Michael kwam regelmatig met verslagen vanuit de straten. Het Taksimplein was het centrum van de protesten. De demonstraties leken te gaan om een stukje groen. Een park werd gesloopt voor de bouw van een grote moskee en een winkelcentrum. Wie echter goed luisterde en z'n ogen niet in de zak had, hoorde en zag dat er meer aan de hand was.

Men maakte zich in Turkije zorgen over de politiek van Erdogan. Deze premier is al sinds 2003 aan de macht. Zijn kiezers zijn vooral te vinden op het conservatieve platteland. De agenda van Erodgan is helder. Langzaam probeert hij van Turkije een islamitisch kalifaat te maken. Het hoofddoekverbod op universiteiten werd al geschrapt. Ook kwamen er strengere regels voor alcoholgebruik en werd er op veel campussen van universiteiten een moskee gebouwd. Maar Erdogan is nog niet klaar met de universiteiten.

Pad der islamisering
Seculiere Turken zijn in alle staten. Dit is de volgende stap van Erdogan op het pad der islamisering. Daarmee scoren de strenge islamieten weer een punt. Seculiere Turken kunnen opnieuw een verlies inboeken. Langzaam wordt de erfenis van Atatürk ondermijnd en afgebroken.

Atatürk is de vader aller Turken. Hij was de eerste president van de Republiek Turkije en tevens grondlegger van deze staat. Hij streefde naar een seculiere staat. Westelijke (christelijke) normen en waarden werden ingevoerd in Turkije. Denk aan een verbod op polygamie, de scheiding tussen moskee en staat en de gelijkwaardigheid van man en vrouw. Al deze 'zegeningen' hebben Atatürk een zeer geliefde Turk gemaakt. Zijn status is bijna goddelijk in het huidige Turkije.

Persvrijheid
Toch durft Erdogan de strijd met de erfenis van Atatürk aan. Stapje voor stapje, heel voorzichtig, doch doelgericht. Vooralsnog komt hij er al tien jaar mee weg. Sterker nog, hij wordt door een groot deel van de bevolking op handen gedragen. Dat is uiteraard mede te danken aan de afwezigheid van de persvrijheid in Turkije. Nergens zitten zoveel journalisten in de gevangenis als in Turkije.

Turkije wordt er niet fraaier op. Binnenkort bij de EU. Als het aan de bobo's in Brussel ligt...

U kunt mij volgen op Twitter onder de naam @MeijerHerman. Kijkt u ook eens op mijn site.