De oorlog tegen christenen duurt voort

12 doden bij aanslag op kerk in Baghdad.

De paus wil het deze kerst graag over de uitgestotenen van de samenleving hebben; de onderkant van de maatschappij. Dat vind ik een bijzonder goed idee. Laten we dat inderdaad maar eens doen.

Wel een klein verschil: ik wil het niet hebben over de alcoholisten en drugsgebruikers die de onderkant van westerse samenlevingen vormen, maar over normale gezinnen - met hardwerkende mensen - die het uitschot zijn van Arabische landen.

Het aparte is dat het om 100% Arabieren gaat - mensen die al generaties lang, honderden zo niet duizenden jaren in die gebieden wonen. Ze hebben vaak goede banen, werken hard, en hebben gezinnen die van elkaar houden en elkaar door dik en dun steunen. Verder gebruiken ze geen drugs en zijn ze ook geen alcoholisten.

Waarom ze dan toch worden gezien als het vuilnis van hun maatschappij? Ach, wat denkt u zelf? Ze hebben het brute lef om een andere religie aan te hangen dan de lokaal-dominante islam. 

Zoals u ongetwijeld al had begrepen heb ik het over christenen. Zij worden al jarenlang vervolgd in Egypte, Syrië, Irak, en ga zo maar door. De situatie is onderhand zo uit de hand gelopen dat zelfs de politiekcorrecte prins Charles zich genoodzaakt voelt om zich erover uit te spreken. 

Ook vandaag was het weer raak:

Er werden ook 28 gewonden gemeld. Volgens de autoriteiten zijn (bijna) alle slachtoffers christen. Dat is natuurlijk niet verwonderlijk aangezien het een aanslag op een kerk was, en dat de bom afging op het moment dat de gelovigen die de kerstmis hadden bijgewoond de kerk verlieten. 

Ondertussen blijft het in het westen akelig stil over dit soort brute aanslagen. In Europa en Amerika gaat de aandacht alleen uit naar 'minima' die hun levenssituatie in de eerste én laatste plaats toch echt aan zichzelf te danken hebben... en die ook nog eens kunnen leunen op een buitengewoon groot sociaal vangnet. Anders dan christenen in het Midden-Oosten worden zij wél actief gesteund door  goede doelen en de staat, die ze niet alleen uitkeringen geeft, maar ook (goedkoop) onderdak, voedsel, en wat dies meer zij.

Vergelijk dit met de levensomstandigheden van christenen in het Midden-Oosten die geheel aan hun lot worden overgelaten en die iedere dag weer moeten hopen en bidden dat ze de dag levend doorkomen. 

Laat het westen - met de paus voorop - dáár vandaag eens bij stilstaan.