Brussels Logbook: De anti-onzin brandweer

Ongeveer 50% van mijn werk in het Europees Parlement bestaat uit het bestrijden van onzin. Telkens komen er parlementsleden met hoogdravende resoluties met onderwerpen waarover de Europese Unie geen enkele bevoegdheid heeft. Vooral de commissie voor vrouwenrechten is een bron van onzin. Deze commissie voor gelijkheid - bestaande uit 30 vrouwen en 5 mannen (!) - diende in de Straatsburg-zitting van december een resolutie in die 'lagere scholen verplicht tot seksonderwijs, op een holistische, rechten-gebaseerde, positieve manier'. Gelukkig werd het voorstel afgewezen met 334 tegen 327 stemmen. Rapporteur, de Portugese socialiste Edite Estrela, schold alle tegenstemmers uit voor 'hypocrieten'.

De anti-onzin brandweer slaagde dus op het nippertje. De vrouwencommissie is de harde kern van radicaal feminisme waarvoor Alice Schwarzer of Gloria Steinem zouden terugschrikken. In Straatsburg draaide het dit keer vooral om de LGBT. Een nogal ingewikkelde afkorting voor de groep van lesbische, homoseksuele, biseksuele en transseksuele medeburgers. Sinds kort is de afkorting uitgebreid tot LGBTI. De I staat voor interseks, waarbij ik moet erkennen geen idee te hebben wat het is. Mijn collega's wisten het ook niet. Iedereen is tegen discriminatie, dus dat buskruit kan de vrouwencommissie niet meer uitvinden. 

Daarom vond de vrouwencommissie dat kinderen op de lagere school en het voortgezet onderwijs tijdens hun verplichte seksonderwijs kennis moeten nemen van LGBTI en ook de doelgroep zijn voor reclame over condooms en andere anticonceptiemiddelen. De Europese economie staat stil, de jeugdwerkloosheid in Zuid-Europa bedraagt meer dan 60 procent, de Oekraïne krijgt de laars van Putin in de nek gedrukt, maar links Europa is druk met 'verplicht seksonderwijs'.

Seksonderwijs is een zaak van de ouders en van de school. De nationale overheid heeft ten hoogste een toeziende rol. Maar de EU heeft er niets mee te maken. Gelukkig zit er één verstandige vrouw in de vrouwencommissie: de 84-jarige Astrid Lulling uit Luxemburg. Tijdens haar politieke carrière in het Hertogdom bleek ze geen preutse vrouw. Ze is une femme libérée. Zij maakte een amendement dat de resolutie kon kelen: 'deze materie behoort tot de bevoegdheid van de lidstaten'. Einde oefening. Haar amendement werd gesteund door de christendemocraten, de conservatieven - mijzelf inbegrepen - en uiterst rechtse parlementsleden. Opmerkelijk was trouwens dat UKIP van de Britse politicus Nigel Farage zich onthield. Tegen het amendement stemden: socialisten, groenen en liberalen. De links - rechts stemming eindigde in 327 versus 334. Dus 7 stemmen verschil van de 696 uitgebrachte stemmen.

Rechts juichte. Mijn buurman Peter van Dalen (ChristenUnie) sprong in de lucht en Poolse conservatieven, die gruwden van de resolutie, sloegen een kruisje. Links zat in zak en as. Estrela sprak het parlement verbitterd toe en kreeg een staande ovatie van haar fractiegenoten. Sophie in 't Veld van D66 hield de handen voor haar ogen. De grote voorvechter van verplicht seksonderwijs, de Britse socialist Michael Cashman, bleek pardoes vóór het amendement Lulling te hebben gestemd. Hij bestookte zijn collega's met e-mails om te melden dat hij 'tegen' stemde maar dat zijn stemmachine de stem verkeerd registreerde. De Duitse christendemocraat Elmar Brok had ook 'verkeerd' gestemd, maar hij valt wel eens vaker onverwachts in slaap. 

Ik was blij dat deze onzin werd gestopt. Als politicus, maar ook als ouder. De vrouwencommissie wilde als het ware opvoeding nationaliseren, of beter gezegd 'europeaniseren', vanuit Brussel. Onderwijzend personeel moet kinderen, die lekker willen spelen in de zandbak, 'seksonderwijs' geven en uitleggen wat 'interseks' is. Ik weet het zelf niet. En eerlijk gezegd, ik wil het ook niet weten. De Europese Unie telt 26,6 miljoen werklozen. De economische crisis is voorbij als Europese werklozen weer een baan hebben, en de 35 leden van de vrouwencommissie hun baan verliezen.