Akkoord blijkt op drijfzand gebouwd.
Het CPB publiceerde vanmorgen het eerste deel van de doorberekeningen van het akkoord dat eind vorige week is gesloten tussen coalitie en quasi-gedoogpartijen D66, CU en SGP. Kort samengevat: het was nog erger dan we dachten. Het begrotingstekort loopt op, de overheid dijt nog verder uit:
Volgens het CPB loopt het begrotingtekort in 2014 met zo'n 700 miljoen euro op door de verschuivingen in de Miljoenennota. Daarin werd uitgegaan van een tekort van 3,3% in 2014, maar dat wordt dus 0,1 á 0,2% meer.
Het CPB accepteert veel van de boekhoudkundige trucs van de onderhandelaars niet. Van dekking van de 600 miljoen extra voor onderwijs (de fopspeen waarmee Rutte en co de steun van Pechtold kochten) blijkt bijvoorbeeld geen sprake te zijn. En ook de beloofde bezuingingen op ministeries beoordeelt het CPB als boterzacht. Niet voor niets noemt financieel commentator Martin Visser het akkoord in een eerste reactie 'gatenkaas'.
Partijen als PvdA, D66 en CU zal het ongetwijfeld een zorg zijn. Deugdelijk begroten is immers geen linkse hobby. En dat de VVD onder Rutte een lange beginselvakantie heeft genomen, wisten we ook al. Van deze VVD kun je blijkbaar niet anders verwachten dan dat het lekker met links meedoet met het over de balk smijten van belastinggeld. Maar dat de SGP nu ook met het potverteerdersvirus besmet is geraakt, is pijnlijk om te zien.
In het verkiezingsprogram van vorig jaar stond het er toch echt, nota bene onder het kopje 'Gezonde overheidsfinancien':
Niet alleen de financiële sector heeft op de pof geleefd, de overheid heeft het er niet veel beter afgebracht. Daarom moet de overheid serieus werk maken van rentmeester zijn.
En over de omvang van de overheid en lastenverlaging:
De overheid moet veel efficiënter gaan werken. Het overheidsapparaat is groter en stroperiger dan nodig. Teveel geld wordt rondgepompt via allerlei subsidies en ingewikkelde regelingen. Dit remt de spankracht van de economie. De SGP wil de belastingen verlagen op arbeid en winst om zo een spoedig herstel te stimuleren. Kortom: niet extra belasten, wel snoeien in het woud van subsidies en regelingen.
Mooie woorden, die in praktijk precies niets waard bleken. Toen het erop aankwam, zetten de mannenbroeders hun principes overboord en tekenden een gatenkaasakkoord dat leidt tot een grotere overheid, hogere tekorten en zwaardere lasten - een onheilige economische drie-eenheid waarvan ons land nog lang de pijn zal voelen. En dat alles in ruil voor, ja wat eigenlijk? Een enkele kazerne in eigen streek wordt nog even een paar jaar opengehouden, gezinnen krijgen in de broekzak wat extra stuivers die vervolgens via de vestzak weer worden wegbelast. Nul komma niks dus.
De SGP is door dit akkoord net als de VVD zijn geloofwaardigheid als rechtse partij kwijtgeraakt. Zo is er nu dus geen enkele partij meer in het parlement die nog oprecht staat voor de noodzakelijke combinatie van lagere lasten, kleinere overheid en gezonde overheidsfinancien.