De EU is als een slecht huwelijk

Geen categorie23 okt 2013, 9:29
Trendwatcher Adjiedj Bakas opende eergisteravond het tweede DDS Eurodebat met een aantal prikkelende stellingen.
Zo zei hij in sociëteit Nieuwspoort, tijdens de goedbezochte tweede debatavond over alternatieven voor de euro:

“De E van Economie is ook de E van Emotie en de E van Energie.  De meeste historische en economische transities vinden plaats om andere dan rationele redenen. De mens is geen rationeel calculerende homo economicus. De Europese Unie is een huwelijk tussen 17 landen die niet gelukkig samen zijn. Vergelijk het met een echtpaar in wiens huwelijk iedere passie verdwenen is: ze slapen in gescheiden slaapkamers, hebben geen seks en zitten ’s ochtends zwijgzaam tegenover elkaar aan het ontbijt. De bank en accountant waarschuwen ze dat scheiden te duur is en dus slepen ze zich moeizaam door hun samenzijn.” 

Bakas stelt dat de euro is bedacht door economische en politieke elites die er rijker dan ooit van werden. Hij citeert de Zwitserse bank UBS die stelt dat de Euro en de opener markten prima uitpakten voor multinationals en economische elites, maar dat MKB en middenklassen er zo’n 30 procent op achteruit gingen.Bakas: 

“Later in de geschiedenis zal deze periode te boek staan als de Grote Verarming,” voorspelt Bakas.  Hij stelt dat Europese elites de ladders naar de rest van de samenleving en met name de middenklassen hebben opgetrokken. “Hun focus op hun eigenbelang ten koste van het belang van de rest van de bewoners van de Eurozone, is evenwel een gegeven. Met boos worden en schelden, zoals Eurofoben doen, bereik je niets.”

Bakas signaleert dat er nu tussen de twee polen van de Eurofielen enerzijds en de Eurofoben anderzijds, een nieuwe groep ontstaat, die van de Eurorealisten:

“Dat zijn doorgaans nuchtere, verstandige mensen die het naadje van de kous willen weten, die zelf willen oordelen over feiten en fictie. “Die groep zal de nu nog slapende middenklasse wakker moeten schudden.” 

Volgens Bakas verenigt de Euro cultureel onverenigbare regio’s. Hij vindt dat met de economische en monetaire vereniging van Noord- en Zuid-Europa, de fout wordt herhaald die in de 19e eeuw werd gemaakt bij de vereniging van Noord en Zuid-Italië.

“Zuid-Italië was toen rijker, Napels was rijker dan Milaan. Maar men had een eigen cultuur van zakendoen en die was niet opgewassen tegen de invasie van Noordelijke bedrijven, toen de grenzen opengingen. Men betaalde weinig belasting, maar kende een levendige zwart-geld-economie waar veel banen in werden gecreëerd. Een grote sociale cohesie en veel onderlinge solidariteit waardoor een grote verzorgingsstaat onnodig was. Soft powers dus, die van grote economische waarde waren. De verarming van het zuiden leidde tot een permanente transferunie: het noorden moest het verarmde zuiden blijvend subsidiëren en geen van beide partijen  werd daar echt gelukkig van. Nu gebeurt hetzelfde op grotere schaal. De muntunie heeft het zuiden verzwakt en er veel pijn veroorzaakt. En het noorden moet zich daar nu plotseling verantwoordelijk voor voelen, ervoor betalen en dat leidt tot veel negatieve energie over en weer. De E van Economie is de E van Energie. Als er zoveel negatieve energie gegenereerd wordt is dat niet goed.”

Volgens Bakas mislukken in het bedrijfsleven de meeste fusies en overnames om  culturele redenen, en niet om financiële of andere zakelijke redenen. “Cultuur is sterker dan structuur.” Bakas noemt als voorbeeld de tegenstand van Scandinavische vrouwen tegen toetreding tot de Eurozone.

“Deze zeer geëmancipeerde vrouwen vreesden een verwatering van hun verworvenheden en het Scandinavische feminisme als hun landen samen zouden gaan met de macho Latijnse landen. Veel meer vrouwen dan mannen stemden in Noorwegen en Denemarken tegen toetreding.”

Hij memoreerde drie meer recente Europese voorgangers van de euro: de Scandinavische Muntunie, de Maria Teresia Taler (de parallelle munt die lange tijd in Centraal-Europa, Noord-Afrika en India gebruikt werd) en de Latijnse Muntunie, die door gefraudeer van Grieken werd opgeblazen.  Bakas pleit voor het herindelen van Europa in vier muntunies, zo bepleit hij dat Nederland, Scandinavië, Vlaanderen, Oostenrijk, Duitsland en Noord-Italië samengaan in de 'Hanze Unie'. Die kan dan prima de GuldenMark of SuperMark als munt gebruiken, en die kan 'als parallelle munt functioneren. De belangrijkste reden voor de opdeling van Europa in de vier genoemde gebieden is, dat deze qua cultuur, arbeidsethos en politieke opvattingen min of meer gelijkgestemd zijn. Immers: cultuur is belangrijker dan structuur. Bakas waarschuwt echter de Eurorealisten:

“Eurofielen zijn qua machtspositie vergelijkbaar met de Katholieke Kerk voor de Reformatie. Voor velen is de euro een minnares, zelfs een religie geworden. Er is markt voor een nieuwe Marx voor de Middenklasse. En er is markt voor een nieuwe Luther die de verarmde verliezers in de Eurozone gaat wakker schudden. De elites zullen hun fout nimmer erkennen en zullen voortgaan met versnelde federalisering van de Eurozone. Hun macht is enorm, hun propaganda-apparaat immens. Ik ben benieuwd wie de handschoen oppakt.”

Het was een uitermate geïnspireerde, boeiende en uitstekende presentatie van deze trendwatcher, die niet voor niets op eenzame hoogte staat en tot ver buiten onze landsgrenzen gevraagd wordt zijn mening te geven. Hier meer informatie over Adjiedj Bakas en zijn team.
Klik hier voor een overzicht van mijn columns en volg mij hier op Twitter.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten