Immigratie is een fact of life

Het is waar dat dit onderwerp lang in de taboesfeer heeft verkeerd. Wat opvallend is, want de immigratie drong zich overal op en was voor niemand te missen. Vandaar dat lange tijd de multiculturele samenleving is gepropageerd, een ideaal dat intussen definitief heeft afgedaan. Veel politici hebben de multiculturele samenleving voor 'mislukt' verklaard, wat niet wil zeggen dat die is verdwenen. De immigranten wonen ook in uw stad of dorp, en als u geluk heeft nog niet in uw straat. Er is weinig fantasie voor nodig om zich voor te stellen hoe het is om een luidruchtige familie als buren te hebben die niet uit dezelfde barbecuesfeer komt als de onze. Dat de ergernis hierover toch verborgen bleef, komt doordat de 'spraakmakende gemeentes' meestal in de betere wijken woonden, en deel uitmaakten van de elites die op allerlei manieren van de (goedkope) nieuwkomers profiteerden. In zijn boek Het Immigratietaboe heeft Joost Niemöller dat nog eens uit de doeken gedaan. Daarover zijn vorig jaar diverse discussieavonden belegd (zelfs in de Balie, de culturele tempel van politiek correct links).

Dan zou ik zeggen dat we de taboefase voorbij zijn, maar Joost heeft gelijk dat er rond het immigratiethema nog allerlei deeltaboes bestaan. Zo'n deeltaboe is inmiddels ook dat immigratie een fact of life is, een vorm van omgevingsruis waarmee we moeten leren leven of waarvan we desnoods opnieuw moeten willen wegkijken. Want je kunt je niet dagelijks zitten ergeren aan al die moslims in je buurt, anders heb je geen leven meer. En ondertussen ontdek je dat niet alle moslims hetzelfde zijn, en dat die Turkse groenteboer om de hoek altijd open is en minder duur dan Albert Heijn. Je zou dat gewenning kunnen noemen, al went echte overlast natuurlijk nooit. En vooral voor ouderen is er altijd een moment dat je vaststelt dat het Nederland waarin je bent opgegroeid niet meer bestaat en ook niet meer terugkomt. Dan voel je je ineens een vreemdeling in eigen land. Dat is schokkend, ook omdat het leven gewoon doorgaat en de politiek in jouw land en jouw stad zich niks van jouw gewaarwording aantrekt.

Dat leidt vaak tot grote boosheid. Waarom zwijgt iedereen? Valt dan niemand de schellen van de ogen? Zijn we dan ziende blind? Wanneer heeft de politiek ons gevraagd of we dit wel wilden? Het antwoord is duidelijk. De politiek heeft u nooit iets gevraagd. De massa-immigratie is typisch zo'n ontwikkeling die in een ander, zorgelozer tijdperk in gang is gezet zonder dat de politici van toen zich gedachten vormden over de gevolgen. Misschien moet je wel zeggen dat alle grote historische ontwikkelingen zo gaan. Ze verlopen sluipend, en als er dan onvrede over ontstaat, wordt het verschijnsel eerst ontkend en in een later stadium beseft ineens iedereen dat het te laat is. De immigratie is grotendeels onomkeerbaar, tenzij de mensen zelf weer naar hun geboorteland teruggaan, wat altijd slechts een minderheid is. Er zijn hier nu al drie verschillende generaties uit Marokko en Turkije, onder wie velen die hier gewoon - net als u en ik - geboren zijn. En die zullen zich niet laten wegzetten, al moet hun 'emancipatie', desnoods met oprichting van een anti-PVV, nog komen.

Want dat is natuurlijk de toekomst die ons (en vooral onze kinderen) te wachten staat. Op elke beweging volgt een tegenbeweging, en zoals de opkomst van Pim Fortuyn een reactie was op de heiligverklaring van de linkse kerk, zo zal een immigrantenpartij die zich afzet tegen de PVV de reactie op Geert Wilders zijn. En of die reactie net zo soft en politiek correct als D66 of GroenLinks zal zijn, is de vraag. Laten we het hopen, want weldenkendheid blijft een deugd, ook als dat denken de werkelijkheid te rooskleurig voorstelt. Politieke correctheid heeft lang een deken van verstikking over het politiek debat gelegd, maar dat wil nog niet zeggen dat politieke incorrectheid het antwoord is. Integendeel, als er iets belangrijk is - zeker in een sfeer die meer gespannen en opgefokt is - zijn het politici die zich correct gedragen. Mijn voorspelling: dat gaat met die vox populi die onder alle bevolkingsgroepen zijn stem opeist steeds moeilijker worden.

Dat immigratie een fact of life is, een verschijnsel dat zich in alle open en welvarende samenlevingen voordoet, is een opmerking die in het verleden steeds door immigratiedeskundigen is gemaakt. Het is waar dat dit ook een dooddoener is waarmee negatieve verschijnselen kunnen worden gebagatelliseerd. Maar daarmee niet minder waar. Als ik zeg dat immigratie een fact of life is, bedoel ik het hele pakket, dus inclusief de ontluisterde multiculturele samenleving, de anti-immigratiepartijen en de anti-anti-immigratiepartijen die in alle gezamenlijkheid het klimaat voor een burgeroorlog kunnen scheppen. Daar moeten we voor oppassen, wat ook in de toekomst nog heel wat theedrinken vergt. Om de verhoudingen niet permanent op scherp te zetten, is het zaak een zekere onverschilligheid te cultiveren die vroeger 'tolerantie' werd genoemd en nu beter 'realisme' kan heten. Tegelijk zou het helpen om te erkennen dat die deskundigen, hoe politiek correct ze vaak ook waren, in grote lijnen gelijk hadden met hun vaststelling dat immigratie een fact of life is. Want de immigratie gaat door, ondanks alle pogingen om de stroom in te dammen. Er is al een hele berg 'vreemdelingenbeleid' op losgelaten, net als integratiebeleid en allerlei soorten inburgeringscursussen. Het zal allemaal nodig zijn, ook als het niet zo effectief is en ook als bezwering van alle onvrede onder het eigen volk. De overheid mag vooral niet de indruk werken dat de hele wereld zich hier zomaar kan vestigen. Er zullen dus altijd drempels zijn. Maar uiteindelijk ben ik van de school leven en laten leven, omdat al dat 'beleid' rond de thema's immigratie, integratie en islam steeds meer inspanningen en middelen vergt van diezelfde (linkse) overheden en ambtenaren die door de rechtse kerk zo worden verguisd.

Zo moeilijk is dat trouwens niet te begrijpen. Je hoeft er niet voor te hebben doorgeleerd en al helemaal geen deskundige voor te zijn. Een beetje gezond verstand volstaat.