Hoe de media bevooroordeeld zijn
Waarom zien journalisten niet in dat hun vooroordelen van invloed zijn op hun verslaggeving?
We klagen hier bij De Dagelijkse Standaard met enige regelmaat over de partijdigheid van veel Nederlandse media en dan vooral de publieke omroep. In onze rubriek DDS-TV geven we U daar dagelijks voorbeelden van. Veel journalisten en programmamakers zien dat natuurlijk anders. Die geloven oprecht dat ze aan neutrale of zelfs objectieve verslaggeving doen. Hoe kunnen ze zichzelf zo voor de gek houden?
In het Verenigd Koninkrijk kampen ze met eenzelfde probleem. Janet Daley schreef er dit weekeinde en interessante column over in The Daily Telegraph, een rechtse krant. Dat naar aanleiding van de voormalige chef van het BBC News, Helen Boaden, die deze week toegaf dat er bij de Britse staatsomroep sprake was van een "linkse vooringenomenheid." Het deed denken aan onze eigen omroepbaas Henk Hagoort die in 2008 de verschillende actualiteitenprogramma's van de publieke omroep omschreef als "drie keer de Volkskrant." (Hoe staat het daar overigens mee?)
Het ging Boaden vooral om de manier waarop de BBC in voorgaande jaren met thema's als immigratie en de Islam is omgegaan. Ook dat voelt bekend aan. De manier waarop de opkomst van de United Kingdom Independence Party van Nigel Farage door de BBC wordt bericht doet denken aan de manier waarop in Nederland de PVV wordt behandeld. Boaden ziet inmiddels in dat dat niet juist is.
Maar wat te denken van de vooringenomenheid die nog altijd zichtbaar is als het gaat om andere onderwerpen, vraagt Daley zich af, zoals de Europese Unie, waarvan de BBC maar niet begrijpt waarom de Britten er zo weinig in zien, of zogenaamde bezuinigingen, die natuurlijk niet echt bezuinigingen zijn, maar broodnodige beperkingen in de groei van de sociale uitgaven?
The answer of course, is that no one at the BBC can acknowledge the biases of the moment because they cannot see them. Or at least, they cannot see them as prejudices. [...] So far as they are concerned, the parameters within which they present the issues of the day are simply the limits of reason. If you believe that welfare benefits should be cut even more drastically than the Government is now proposing, or that this country would be better off out of the EU, you are either wicked or plain crazy. Just as people who saw mass immigration as a threat in 2004 were either mad or bad. Except that now we admit that they werent and that by refusing to allow them airtime, we were actually failing to address a legitimate concern.
Vrij vertaald:
Het antwoord is natuurlijk dat niemand die voor de BBC werkt deze vooringenomenheid erkent, omdat ze het niet zien. Althans, ze zien het niet als vooringenomenheid. Wat hen betreft zijn de grenzen waarbinnen zij verslag doen van het nieuws van de dag slechts de grenzen van de rede. Als je gelooft dat er verder moet worden gesneden in uitkeringen dan de overheid voorstelt, of dat dit land beter af is buiten de EU, ben je ofwel gemeen of gewoon gek. Net zoals de mensen die in 2004 de massa-immigratie als een nieuwe dreiging zagen gek waren. Behalve dat we nu toegeven dat ze dat niet waren -- en dat door hen van de buis te weren, we een legitieme zorg van mensen negeerden.
Zo lopen de media constant achter de feiten aan. Al eind vorige eeuw waarschuwde rechts dat het integratiebeleid steken liet vallen, maar dergelijke kritiek werd toen in extreem-rechtse hoek geduwd. Inmiddels kijkt niemand er meer van op, hoewel, in tegenstelling tot Engeland, hier in Nederland vrijwel niemand ooit heeft toegegeven dat ze Pim Fortuyn en Geert Wilders misschien niet altijd eerlijk hebben behandeld. Inmiddels dringt ook kritiek op de euro en de EU meer door, hoewel eurosceptici nog altijd in het kamp der antisemieten en homohaters worden gedrukt. Wat Daley als de "grenzen van de rede" omschrijft worden langzaam maar zeker opgerekt -- maar pas als de media een bepaalde ontwikkeling niet langer kunnen bagatelliseren. Echt blij kunnen we er niet van worden.
