In een eerdere aflevering heb ik al eens aandacht besteed aan de BIS, de bank der banken. Maar nu zijn de boeven uit Bazel met een jaarrapport naar buiten gekomen, waar de honden geen brood van lusten. Daarom vandaag opnieuw aandacht voor de BIS. Wat staat er dan in dat
rapport waar ik mij zo druk over maak? Wel, dat is het volgende. Zoals u weet speelt de BIS, als 'bank der centrale banken', een belangrijke rol bij de afstemming van het internationale monetaire beleid tussen centrale banken en de afwikkeling van hun financiële transacties. De BIS zegt nu in haar jaarrapport dat Centrale banken in de wereld kunnen niet door blijven gaan met het losse, afzonderlijke, monetaire beleid. Het is nu aan overheden om hervormingen door te voeren om de groei te stimuleren en een mondiaal monetair beleid af te kondigen. Volgens BIS-topbestuurder Stephen Cecchetti hebben centrale banken al het mogelijke gedaan, waardoor tijd is gekocht voor crediteuren en banken om financieel orde op zaken te stellen, maar ligt de bal nu bij overheden. Cecchetti:
'Het zijn anderen die moeten handelen, de moeilijke maar noodzakelijke hervormingen versneld doorvoeren en de productiviteit en werkgelegenheid laten groeien'
Cecchetti heeft natuurlijk gelijk, dat niet de centrale banken het economisch beleid moeten bepalen, maar vergeet erbij te zeggen, dat de centrale bankiers, samen met diezelfde overheden het spel hebben bepaald. Hij moet dus niet doen of de overheden alléén schuldig zijn aan de fianancieel-economische malaise, die zich intussen wereldwijd manifesteert, de financiële wereld in de breedste zin des woords, is zelf mede schuldig daaraan.
En nu roept de BIS dus de internationale overheden op om hun financiële winkeltjes op orde te brengen. En niet een klein beetje, maar rigoureus! Terwijl het intussen iedereen wel duidelijk is geworden dat stringente bezuinigingen in een krimpende economie geen economische adelaarsjongen baart, maar integendeel uiterst lelijke eendjes. Het zijn de centrale bankiers zelf, die blaam treffen door hun overheden niet tijdig op de vingers te hebben getikt in hun waanbeleid van groei zonder (economische) reële waardecreatie. Zij, de centrale bankiers, hebben hun bankenboys flink laten verdienen. Niet alleen aan ongebreidelde kredietverlening aan staten, welke vooral werd gebruikt voor de financiering van een expanderend overheidsapparaat, maar ook door hen ongeremd te laten gokken met financiële speeltjes als rente- en andere derivaten. En nu het kalf verdronken is probeert men de put te dempen? Als het niet zo rampzalig was zou het om te gieren zijn. Deze oproep van de BIS is ronduit schandalig.
Zij legt de bal nu eenzijdig bij de overheden, terwijl zij zelf dik bloed aan haar handen heeft. Met deze oproep pleit de BIS defacto voor een mondiale depressie. Het roer moet om, maar die ommekeer moet natuurlijk niet tot gevolg hebben dat de middenklasse weggevaagd wordt door haar kapot te belasten en haar te beroven van essentiële middelen van bestaan. Die ommekeer moet er uit bestaan, dat het mes rigoureus in die overheidsapparaten zelf wordt gezet. Dat het tijd kost, met een duur woord 'inverdieneffecten' genaamd, prima, maar het mes erin en rap.
Maar wat mij misschien nog wel het meeste stoort is: wie zijn die BIS bankers eigenlijk? Wie heeft hen op die posten gezet? Door wie worden zij gecontroleerd? Wat is hun democratische legitimatie? Eigenlijk hetzelfde als bij de eurocraten van de Europese Commissie.
Het wordt inderdaad tijd dat de burger het voor het zeggen krijgt in de wereld, want er vindt momenteel een omgekeerde democratische beweging plaats. En niet alleen in de Europese Unie.