Weekoverzicht Brussel, week 22

Week 22. Een week waarin onze pimpelpaarse premier Rutte vriend en vijand verraste met de uitspraak dat diens huidige kabinet misschien wel het beste was sinds de Tweede Wereldoorlog. En dat terwijl hij door Brussel wordt gemaand tot nóg meer bezuinigingen en hervormingen. Nederland als wingewest van Brussel. En tot overmaat van ramp werd gisteren bekend dat onze Jeroen wordt ontslagen als voorzitter van de Eurogroep, na een Frans-Duits onderonsje. Het was me het weekje wel.

Maar er gebeurde nog veel meer. Hier mijn dagselectie van week 22.

De zaterdag bracht het CBS cijfers naar buiten over Hongaarse emigratie. De Hongaren vluchten alle kanten op, op zoek naar werk. Ook naar Nederland. Het CBS had becijferd dat sinds 2006 het aantal Hongaren in ons land is vervijfvoudigd. En dat zijn dan nog de officiële cijfers. Volgens het CBS is het werkelijke aantal veel hoger. Een zegsman van het CBS:

Hongaarse spookburgers in Nederland of de volgende 'Bulgarenfraude'?

De zondag bracht gesteggel over mogelijke importheffingen op Chinese zonnepanelen, die de plaats hebben ingenomen van de failliete Europese zonnecel producenten. Volkomen zot natuurlijk, die importheffing, gepusht door de invloedrijke Brusselse klimaatlobby, maar gelukkig besefte Merkel dat de handelsrelatie met China niet in de waagschaal moet worden gesteld door klimaatgekkies hun zin te geven. Diezelfde dag werd door de Duitsers ook bekend gemaakt, dat zij het Spaanse en Portugese Midden en Klein Bedrijf van (goedkoop) krediet zullen voorzien, aangezien het geld in Zuid-Europa is opgegaan aan een uitgedijd en corrupt ambtenaren apparaat. Dat is geen altruïsme van de Duitsers, maar bloot eigenbelang, aangezien veel Duitse bedrijven belangen hebben in de aldaar gevestigde bedrijven. Berlijn financiert zichzelf als het ware.

De nieuwe werkweek opende met een reeks nieuwsfeiten. Ik pik er twee voor u uit. Allereerst het bericht van subsidieslurper Oxfam Novib, dat de EU haar afspraken richting 'de  Palestijnen' niet nakomt. De club, die zich heeft aangesloten bij het uit maar liefst 79 andere subsidie slurpers bestaande AIDA (Association of International Development Agencies) vindt dat de EU de Palestijnen in de steek laat en alleen maar mooie woorden predikt, maar geen daden. Ongehoord, dat dergelijke voornamelijk van publiek geld levende belangenorganisaties dergelijke omstreden politieke standpunten mogen verkondigen, betaald door u en mij.

Het tweede bericht dat mij die maandagmorgen trof was de kritiek van een andere NGO (Non Gouvernemental Organisation), ditmaal de VN, op de EU, dat deze niet genoeg deed aan de behandeling van immigranten in de Unie. Los van het feit waar dergelijke NGO's het lef vandaan halen zich met intergouvernementele aangelegenheden te bemoeien, is die uitspraak natuurlijk lachwekkend. Sterker nog, diezelfde dag nog maakte de EU bekend om de banden met Turkije verder aan te willen halen. Een islamitische staat, bestaande uit meer dan tachtig miljoen moslims, waar journalisten met een afwijkende mening achter de tralies verdwijnen en ook nog eens grotendeels gelegen in Azië. Bizar!

Dan de dinsdag. Zeker in het licht van wat er twee dagen later zou gebeuren was voor mij het opvallendste bericht dat onze Jeroen Dijsselbloem van mening was dat hij als voorzitter van de Eurogroep 'een voortrekkersrol' te vervullen had. Een pijnlijke misrekening, zoals zou blijken, want Frankrijk en Duitsland denken daar heel anders over.

Ook de midweek kende weer een hele serie nieuwsfeiten. Ook hier pik ik er twee uit. Allereerst het besluit van de EU om het wapenembargo richting Syrië niet te verlengen, vooral onder druk van Engeland en Frankrijk. Kennelijk heeft Frankrijk meer in de melk te brokkelen dan het land op grond van haar financieel economische status zou toekomen. Maar dat is niets nieuws.

Het tweede opvallende bericht was, dat Nederland volgend jaar extra moet bezuinigen van de EC. En dat niet alleen, er werden ook diverse 'aanbevelingen' gedaan om te hervormen, waaronder het geleidelijk afschaffen van de hypotheekrente aftrek. En in plaats dat Rutte de commissie vertelde, dat Nederland zelf wel uitmaakt of, wat, wanneer en hoe zij hervormt, vertelde hij voor de BNR nieuwsradio dat verdere bezuinigingen 'onvermijdelijk' zijn. Het is werkelijk om je de haren uit het hoofd te trekken, deze slappe premier van Nederland. Nederland als wingewest van Brussel.

Meest opvallende nieuws gisteren, de donderdag, was natuurlijk de gezamenlijke verklaring van 'Merkhol' (Merkel en Hollande), dat ze een vaste voorzitter willen voor de Eurogroep. In feite daarmee de ontslagbrief voor Dijsselbloem ondertekenend. Weliswaar mag hij blijven zitten tot oktober volgend jaar, maar dan moet hij wegwezen. Ongehoord natuurlijk, dat dit niet vooraf met Dijsselbloem is gecommuniceerd. Deze reageerde dan ook een dag later, vandaag dus, dat hij een permanent voorzitterschap helemaal niet nodig vond. Dat gaat lekker zo in de Europese instellingen.. Ziehier de 'Europese Eenheid' ten voeten uit. Ik zou zeggen: jongens, hou er maar mee op, want het wordt toch niets, dat federale Europa.

Door alle commotie rondom dat al dan niet permanente voorzitterschap van de Eurogroep zouden we bijna vergeten, dat Merkhol ook nog iets anders te melden hadden in hun gezamenlijke verklaring. Namelijk over de aanpak van de economische crisis. 'Merkhol':

Heel leuk allemaal, maar er is natuurlijk allang sprake van economische 'onevenwichtigheden'. Sterker nog, die maken nu juist dat die vermaledijde one-size-fits-all-euro muntunie niet werkt. Niet kán werken. En dat trek je met wat hervormingen hier en daar en met een grotere begrotingsdiscipline niet recht, want je lost het onderliggende werkelijke probleem er niet mee op: onderling te sterk divergerende economieën.

Dan kun je wel een combinatie bepleiten van interne devaluatie van zwakke landen via loonmatiging respectievelijk interne revaluatie voor sterke landen door middel van loonstijgingen, maar dat biedt geen oplossing voor de structurele weeffout van deze muntunie: de one-size-fits-none-euro. Alleen een nationaal gericht monetair beleid (qua wisselkoerscorrectie en rente differentiatie) in een dergelijke divergente eurozone biedt daartoe soelaas.

We besluiten deze Keek met de volstrekt voorspelbare berichten van een tot ongekende records oplopende werkloosheid en oplopende inflatie. Het begint eentonig te worden. En dat zal pas veranderen als een einde wordt gemaakt aan voornoemde structurele weeffout. Niet door een vlucht naar voren, maar door simpelweg monetair-economische wetmatigheden toe te passen.

Tot de volgende Keek.

Een overzicht van mijn Voorpagina columns vind u hier.