Pamela Hemelrijk over Pim Fortuyn

Donderdagmiddag - de dag voor de begrafenis - ben ik naar Rotterdam gegaan, omdat de 3 publieke zenders in alle talen zwegen over de tienduizenden mensen die daar voor de kathedraal waren samengedromd om langs de kist te defileren (wachttijd: 3,5 uur). Pas in het NOS Journaal, dat blijkbaar de exclusieve rechten had verworven, doken de eerste beelden op. Het is onvoorstelbaar, maar terwijl zich in Rotterdam het grootste wereldnieuws uit de Nederlandse parlementaire geschiedenis voltrok, schotelden Nederland 1 2 en 3 ons voetbal, natuurfilms en spelletjesprogramma's voor. En - geloof het of niet - een oude aflevering van De Kloof, waarin Kok op de bekende onderdanige wijze werd geïnterviewd door Paul Witteman. CNN proberen dan maar. "Nou moet ik toch waarachtig", dacht ik bij mezelf, "mijn toevlucht nemen tot een buitenlandse zender om erachter te komen wat er in Rotterdam gaande is. Het lijkt goddomme wel oorlog". Bij de dranghekken op de Mathenesserlaan raakte ik aan de praat met een verslaggever van de Observer, die het schouwspel verbluft stond gade te slaan. Het verbaasde hem vooral dat er in geen velden of wegen camera's te bekennen waren, behalve dan een ploeg van TV Rijnmond (die overigens door de politie niet werd doorgelaten). "Apparently", zei ik vals, "the Dutch public broadcasting corporations consider this a local event". Samen wandelden we langs de queuende Rotterdammers. "Wat staat er op die vlag?" vroeg de Observer. "Stop Left-wing Dictatorship", vertaalde ik. "Hoe zou je deze bijeenkomst willen beschrijven?" vroeg de Observer. "Als een massale en vernietigende motie van wantrouwen van het Nederlandse volk aan het adres van de Nederlandse regering", zei ik. "Mij doet het denken", zei de Observer dromerig, "aan de tijd dat ik nog correspondent was in het Oostblok.