Bussemaker kan veel leren van Zweden

Zweden is geen kindvriendelijk land. De Zweedse “welvaartsstaat” deugt niet als model voor een gezinsvriendelijke maatschappij. Kinderen en oude mensen worden aan de zijlijn gezet en het vergaat hen daar slecht. Kleine kinderen, de hele dag door vreemden verzorgd, lachen weinig en spelen niet vrij, fantasierijk en onbekommerd. Onze kinderdagverblijven ontpoppen zich na 25 jaar ervaring als het grootste sociale en financiële debacle. Op de scholen heerst geweld, ouders en leraren worden bedreigd. Eén op de drie kinderen lijdt aan een psychische stoornis. Depressiviteit, alcohol- en drugsproblemen onder jongeren neemt op een beangstigende manier toe. Elk jaar plegen 100 kinderen zelfmoord. Hoe kon het zover komen? Eerst werd de reputatie van de huisvrouwen naar beneden gehaald (Denk aan de uitspraken van minister Bussemaker in Trouw, HM), om hen daarna hun rechten te ontnemen. Daarna werd het doorsnee-gezin met één inkomen de mogelijkheid van bestaan ontnomen door wijziging in de belastingheffing.

„Ik geef veel lezingen in het buitenland. Het valt op dat men de effecten van het Zweedse model niet kent. Men weet dat Zweedse jongeren lichamelijk kerngezond zijn, maar niet dat ze psychisch met bovengemiddeld veel klachten kampen. Dat de kwaliteit van scholen van hoog naar gemiddeld is gedaald. Dat het ziekteverzuim –vooral onder werkende moeders– extreem hoog is. Het is een mislukt experiment. Er is interesse in het Zweedse model, omdat het een beleidsmachine is die werkt. Maar die machine valt wel steeds meer uit elkaar.”