Breaking Bad: de transformatie is bijna compleet

Toen Breaking Bad in 2008 debuteerde op het Amerikaanse AMC, was Walter White een gelukkig getrouwde scheikundeleraar met de beste familieleden die hij maar kon wensen. Toen de man hoorde dat hij aan kanker leed, is hij als een malle de harddrug 'meth' gaan brouwen om zijn gezin met niet alleen maar schulden en een armetierig leven achter te laten.

Anno 2013 is Walter White zo goed als genezen van de longkanker en heeft hij zijn schaapjes op het droge. Maar de voormalige middelbare school docent is daarbij wel zijn familie kwijtgeraakt. Z'n vrouw - inmiddels op de hoogte van de omstandigheden - houdt hem op een afstand. Bovendien is door zijn toedoen een jonge kunstenares dood, een briljant chemicus neergeschoten, heeft een vliegtuigramp boven Albuquerque plaatsgevonden en is zijn zwager waarschijnlijk voorgoed de controle over zijn benen verloren.

Twee afleveringen na de aanvang van het vierde seizoen lijkt de definitieve machtsbalans bovendien nog niet bereikt. Walter en zijn drugsverslaafde hulpje Jesse Pinkman krijgen inderdaad een miljoen per maand voor het ontwikkelen van hun voor 99% pure blauwe meth, die zij ontwikkeld hebben met behulp van de briljante inzichten van de chemicus.

Maar nadat Walter en Jesse in één nacht drie medewerkers van hun eigen drugskartel hebben omgelegd, staan de verhoudingen op scherp. Het is duidelijk dat de 'vrede' die momenteel heerst, geen eeuwige vrede is. Vroeg of laat zal Walter onder ogen zien dat hij nog tonnen aan bloed zal moeten laten vloeien om zijn eigen hachje te kunnen redden. Misschien zelfs dat van zijn eigen familie, die hij paradoxaal genoeg probeerde te helpen door zichzelf een drugscarrière aan te meten. Om veilig te zijn moet Walter echt naar het uiterste topje van de voedselketen; en momenteel is hij daar nog niet.

Gaat Walter daar komen? Jazeker. Dat is ook niet de vraag. Het is de vraag wat het hem gaat kosten.

In de tussentijd dendert de serie door als een goede diesellocomotief. De actie is hard en kan snel komen, maar wordt afgewisseld met serene en intieme momenten in huiskamers waarin 'gewone' mensen hele 'gewone' dingen doen. Deze serie verpersoonlijkt en perfectioneert het gangstergenre dat met films in de jaren '60 en '70 begonnen is. Het voegt er bovendien een flinke scheut donkere humor aan toe. Kijken, dus.

Het is alleen jammer dat de publieke omroep heeft besloten om deze bloedstollend spannende Emmy-winnende serie pas op zondagavond om 23:25 uit te zenden. Maar ja. Criminelen zoals Walter en Jesse werken graag in het donker, nietwaar?