Want al die hardwerkende Nederlanders die de VVD de grootste maakten, willen dat de partij zich gedraagt als een winnaar en de stoere beloftes van de verkiezingscampage inlost. Ooit. Ze kijken nu beteuterd hoe Rutte II regeert als een burgemeester in oorlogstijd. Om erger, nóg linksere plannen, te voorkomen. Voorlopig lukken alleen de lusteloze belastingverhogingen maar dreigen de hervormingen vast te lopen in het poldermoeras. Of anders wel in de Chambre de Décélération, de remmende Senaat. Miljonairs en multinationals zal het allemaal jeuken. Hun geld zont of jodelt fiscaal vriendelijk. Maar de hogere middenklasse en de kleinere ondernemers zijn kansloos. Die zitten gekluisterd aan hun bedrijf en hun gezin en voelen zich uitgeknepen. Genoeg is genoeg, behalve in Den Haag. Geloof me, ik sta voor de zalen waar ze bijeenkomen en de clubs waar ze pacteren. Eén doffe klaagzang over de hatelijke toon in het discours tegen de rijken en de dolgedraaide stroom van 55 miljoen blauwe enveloppen s jaars. Het broeit, het gist, ze zijn het zat. En het is een kwestie van tijd voor een verse Fortuyn of Verdonk deze Nieuwe Teleurgestelden gaat exploiteren. Dit weekend verzenden ze moedeloos de blauwe envelop, maar het wachten is op de revolte van rechts.