De Tijd is rijp om NU door te pakken!

Gisteren mocht scheidend CPB directeur Coen Teulings zich verantwoorden bij het discussie programma Buitenhof over diens recente uitlatingen over de euro. Zoals verwacht trok Teulings zijn keutel deels weer in door te zeggen dat hij het opgeven van de euro NU weinig kansrijk achtte, omdat Draghi met steun van Merkel er alles aan zou doen om de euro te redden. Maar diens uitspraken zijn niet de enige 'writing on the wall', de anti-euro geest is uit de fles.

Vorige week nog kwam Bundesbank president Jens Weidmann in een interview met WSJ met de mededeling, dat de eurocrisis nog wel een jaar of tien zou duren. Hiermee sloot Weidmann aan bij het daags ervoor verschenen IMF-rapport, waarin de EU gewaarschuwd werd niet te stringent de economieën kapot te bezuinigen. De door het IMF geraamde economische groei blijft ver achter bij die van de rest van de wereld. Ook de Amerikaanse minister van Financiën, Jack Lew, had al eerder een duit in het zakje gedaan, door van de EU te eisen om in navolging van de FED, de geldpers maar aan te zetten. Hij zei dat 'krachtige economische groei in Europa van levensbelang is voor de hele wereldeconomie' en riep de sterke landen in Europa (Nederland, Duitsland, Oostenrijk) op om de vraag in hun land te stimuleren, teneinde te voorkomen dat het hervormingsproces in de zuidelijke landen spaak loopt. Een idee, dat door de Duitse ambtgenoot, Wolfgang Schäuble, echter direct naar de prullenbak werd verwezen. De angst voor inflatie zit er bij de Duitsers nog altijd goed in en de vrees dat de zuidelijke regio dan de hervormingsteugels zullen laten vieren zal ongetwijfeld mede een rol hebben gespeeld. Ziehier in een notedop de patstelling van de EU.

Het is natuurlijk buitengewoon opmerkelijk, dat de (mondiale) politieke elite voortdurend praat over symptoom bestrijding en niet over de oorzaak van de ontstane eurocrisis, laat staan over het aanpakken ervan. Want de oorzaak is heel eenvoudig: de one-size-fits-all-euro. Dát is de hoofdoorzaak. Maar om die oorzaak aan te pakken moet de euro opgegeven worden. Althans dat zegt men. Maar dat hoeft helemaal niet, zoals ik al meerdere keren vanaf deze plek betoogd heb. Er is dus een oplossing voorhanden, die onmiddellijk kan worden geïmplementeerd, zónder dat zelfs een Verdragswijziging noodzakelijk is.

Intussen winnen anti-euro bewegingen, overal in Europa, terrein. In Nederland kennen we het Burgerforum, in Duitsland is de nieuwe partij AfD voor het eerst de verkiezingspolls binnengedrongen met meteen maar liefst 19 procent van de stemmen (van de lezers van het Handelsblatt). Geen wonder dat Schäuble de kiezer inderhaast ontraadt om op die partij te stemmen. Het is de vraag of dat helpt, ik denk averrechts.  Maar dat is niet alles. Het Verenigd Koninkrijk toont een ongekende opmars van Nigel Farage's UKIP, die de Britse premier Cameron dwong tot het doen van boude uitspraken, in Oostenrijk heeft de Canadees-Oostenrijkse miljardair, Frank Stronach, een anti-euro partij opgericht en in Finland neemt de populariteit van de anti-euro partij der Ware Finnen hand over hand toe. Alleen vanuit de politiek in Zuid-Europa en vanuit de Champs Elyssees blijft het oorverdovend stil. Verwonderen doet dat natuurlijk allerminst, want het gaat hierbij om door hun te ontvangen centjes. Noord moet betalen voor Zuid.

In een postscriptum bij het boekje van de Tsjechische premier, Vaclav Klaus, 'Europe - The Shattering of Illusions', schreef de CEO van Saxo Bank, Lars Seier Christensen een weinig opwekkend, doch tamelijk realistisch toekomstbeeld van Europa, dat naadloos aansluit bij wat door mij hier op DDS al zo lang wordt verkondigd: handhaving van de one-size-fits-all euro leidt tot werkloosheid, armoede en economische stagnatie. Het blijven ontkennen van de oorzaak van de problematiek zal leiden tot een bijrol voor de EU op het wereldtoneel. Intussen wordt de EU wel wereldleider in symbolische en irrelevante activiteiten zoals de lage uitstoot van CO2, groene bedrijven en andere kostbare en economisch onhoudbare projecten. Daarnaast waarschuwt Christensen voor het aan banden willen leggen door de EU van de vrijheid van meningsuiting. Volgens hem is het dus de hoogste tijd dat de burger in de diverse landen via referenda wordt gevraagd zich uit te spreken over de toekomst van Europa:

Wie deze ontwikkelingen zo overziet, die begrijpt dat langzaam maar zeker het tij begint te keren, dat panelen beginnen te schuiven. In weerwil van de euro-propaganda van de media. Maar burgers zijn niet gek, die laten zich niet zomaar bedotten, die zien ook wat er zich afspeelt in Zuid-Europa, ook al wordt dat angstvallig doodgezwegen door de Nederlandse pers.

Dus de tijd is rijp om NU door te pakken. In mijn volgende column zal ik wat dieper ingaan op de meest optimale en minst schadelijke oplossing voor deze one-size-fits-all eurocrisis en enkele consequenties daarvan uitwerken.