Waarom is het uitzetten van criminelen met dubbele nationaliteit een goed idee?

Onlangs beantwoorde ik de vraag ‘wat kijk je, kankerjong?!’, die mij gesteld werd door een cultuurverrijker op scooter. In dit antwoord gaf ik aan dat ik het betreurde dat onze wetgeving het niet toelaat veelplegers en raddraaiers met een dubbele nationaliteit, terug te sturen naar het land dat vermeld staat op hun tweede paspoort.

Maar wat maakt uitzetting als straf nou zo’n goed idee?

Ten eerste is de motivatie in zijn geheel niet racistisch van aard. Als het mogelijk was autochtone criminelen uit te zetten naar een plek waar zij ons niet langer kunnen deren, zou ik hier ook voor pleiten. Het is echter onmogelijk om iemand stateloos te maken, daarom is een dubbele nationaliteit een vereiste.

Men moet zich altijd afvragen wat het doel is van het opleggen van straffen. Het antwoord hierop luidt natuurlijk: het verkrijgen van vergelding en het voorkomen van recidive. Zodra een straf één of beide doelen niet realiseert, moet naar alternatieven gezocht worden. Anders zijn de straffen immers niets dan verspilling van tijd en belastinggeld.

Het is bekend dat onder met name Marokkaanse criminelen een gevangenisstraf zelden de bovengenoemde doelen realiseert. Een gevangenisstraf wordt door hen vaak gezien als statussymbool, en de slachtoffers en samenleving verkrijgen geen vergelding door een crimineel meer status in zijn gemeenschap te verlenen. Toch?

Wat het voorkomen van recidive betreft kan men kort zijn: het werkt niet omdat zij een gevangenisstraf niet vrezen.

Deze constatering kan maar in één richting leiden: bedenk iets dat wel werkt. Het uitzetten (onder nog te formuleren voorwaarden) van criminelen met een dubbele nationaliteit, voldoet in tegenstelling tot huidige straffen absoluut aan de voorwaarden van vergelding en voorkoming van recidive.

In tegenstelling tot een luxe gevangenisstraf samen met lot en landgenoten is een retourtje naar het land dat vermeld staat op het tweede paspoort een uitermate gevreesde sanctie. Dit is zeer begrijpelijk, want het is goed toeven in Nederland. Zelfs een Nederlandse gevangeniscel is vaak humaner dan de gemiddelde levensstandaard in bepaalde landen.

De kans is heel groot dat wanneer deze soort straf van kracht is, criminaliteit in o.a. Marokkaanse kringen daadwerkelijk zal dalen. Simpelweg omdat de consequentie van een misdaad dan zowaar gevreesd wordt.

Dus geen karatelessen meer voor deze pracht en kansjongeren. Tot mijn schaamte heeft zelfs professor Barry Rubin hier onlangs over bericht. Hier wordt niets mee bereikt dan nog meer minachting voor deze maatschappij. Hoe moet een straatterrorist respect en ontzag krijgen voor de autoriteiten, als zij hem als straf gratis karateles verschaffen? Deze jongens hebben geen boodschap aan onze postmoderne aanpak.

Zij luisteren naar de taal die de politie in Noord Afrika spreekt, en die is hard.

Een retourtje naar het land dat vermeld staat op het tweede pasport zal hét gewenste effect sorteren namelijk: eindelijk een daling in de criminaliteit omdat de straf gevreesd wordt, en van de daders zelf heeft onze samenleving nooit meer last. Het is hard, maar hard is goed, als het werkt.