Opvoedcursus: betuttelend maar ontzettend effectief
Het schijnt indrukwekkende resultaten te hebben om criminele moeders een handje te helpen met de opvoeding van hun kind.
De Universiteit Utrecht liet moeders in de gevangenis een opvoedtraining volgen en hun kinderen hadden 'aanmerkelijk minder vaak gedragsproblemen'. Een opmerkelijke uitkomst, die we best wat breder mogen trekken. Ook de niet-gedetineerde moeder kan op zijn tijd wel wat hulp gebruiken.
Het doet denken aan een jaren '50-scenario:
Als ze aan het einde van hun straf zitten, beginnen de vrouwen met een reeks groepsbijeenkomsten. Daarna komen de trainster nog een aantal keren bij hen op bezoek om hen te helpen het geleerde in praktijk te brengen.
Zo betuttelend dat de nekharen bij het lezen ervan overind gaan staan. Desalniettemin is het vertrekpunt realistisch en de uitkomst bijzonder goed:
Vrouwen die de cursus hebben gevolgd, voeden hun kind consequenter op. Ze blijken zelf bovendien ook baat te hebben bij de training. Vrouwen die in de gevangenis hebben gezeten, zijn gemiddeld lager opgeleid en relatief jong moeder geworden. Ze hebben gemiddeld vaker een ongelukkige jeugd gehad. Ze hebben vaak schulden.
Dat de uitkomst zo positief is, is vooral bijzonder omdat hieruit blijkt dat de moeders van ontzettend goede wil zijn. Het zou begrijpelijk zijn, als ze geïrriteerd zouden raken van het feit dat iemand ze even komt vertellen hoe ze hun kinderen op moeten voeden. En dat er nog iemand thuis komt controleren ook. Dat is immers onze basishouding ten opzichte van dit soort goedbedoelde bemoeienis.
Maar in plaats van afschuw, lijkt de hulp met open armen te worden ontvangen. Kennelijk willen de moeders wel beter, maar weten ze gewoonweg niet hoe. En zijn ze er werkelijk bij gebaat als iemand ze dat komt vertellen.
Is het nu heel vreemd om te opperen dat waarschijnlijk ook heel veel niet-gedetineerde moeders stiekem wel gebaat zouden zijn bij wat hulp bij de opvoeding? Ik denk het niet. Een hoop ouders hebben - met dank aan de anti-autoritaire vrijheid, blijheid-mentaliteit - zelf nauwelijks een opvoeding gehad en zitten bij hun eigen kinderen met de handen in het haar.
Helaas hebben we nog altijd een gecultiveerde afkeer van de bemoeienis van anderen in onze privésfeer. Maar een ding is duidelijk: een beetje betutteling op zijn tijd kan geen kwaad.
