De waarheid over het begrotingsplan van Paul Ryan

De Amerikaanse presidentsverkiezingen komende november zullen dankzij Ryan een ware ideologiestrijd worden. Het jonge congreslid uit de staat Wisconsin vertegenwoordigt de rechtervleugel van de Republikeinse Partij, maar weet als bijna geen ander zowel de populistische Tea Party als gematigde conservatieven aan te spreken. De eerste groep is zeer te spreken over zijn begrotingsplan waarin hij flink op de overheid kort; de tweede waardeert het dat hij goed in de cijfers zit en op een kalme manier het debat aangaat.

In zijn thuisstaat is Ryan dan ook zeer populair. Twee jaar geleden werd hij met bijna 70 procent van de stemmen herkozen, ook al wordt Wisconsin gezien als een swing state. De staat heeft dit jaar tien kiesmannen in te brengen. Romney kan ze goed gebruiken, want het ziet er naar uit dat het een spannende race wordt dit najaar.

Over het voorgenoemde begrotingsplan bestaat nogal wat onduidelijkheid. De Democraten beweren dat Ryan vooral belastingverlagingen voor de rijken realiseert terwijl de gewone man de rekening betaalt. Hij kort immers op overheidsdiensten zoals Medicare, een federaal verzekeringsprogramma dat de gezondheidszorg van ouderen financiert. Als het aan Ryan ligt, wordt Medicare afgeschaft en vervangen met een zorgtoeslag. Ook senioren zouden zich dan privaat moeten verzekeren. (De wijziging gaat niet voor Amerikanen die ouder dan 55 jaar zijn.)

De Democraten beschouwen dit als een privatisering en zijn fel tegen. President Obama zegt dat Ryan ouderen "overlevert aan de genade van de verzekeringsmaatschappijen," hoewel zijn eigen zorgwet diezelfde verzekeringsmaatschappijen aan banden had moeten leggen, nietwaar?

Wat de Democraten, en misschien daarom veel media, er niet bijvertellen, is dat Medicare in haar huidige staat onhoudbaar is. Ook Amerika vergrijst, er zijn steeds minder werkenden die de kosten van de volksverzekering kunnen opbrengen. Als er niets verandert, komt Medicare binnen een decennium in de rode cijfers. Er is dus enige haast geboden.

"Ons doel is het sociale vangnet herstellen," zei Ryan in april, maar dan wel op een manier die burgers de keuzevrijheid geeft. "In plaats van afhankelijk te zijn van de overheid voor Uw pensioen en gezondheidszorg stel ik voor mensen de macht te geven zelf zulke dingen te regelen." Dat laatste zei hij drie jaar geleden. Sindsdien heeft hij aan een allesomvattend plan gewerkt dat de Verenigde Staten van de financiële ondergang moet redden.

Verworvenheden als Medicare worden steeds duurder. De huidige verwachting is dat in 2021 Medicare, Medicaid (dat zorg voor armen betaalt) en Social Security (vergelijkbaar met de AOW) meer dan de helft (!) van de federale overheidsuitgaven zullen opeisen. Tel daar defensie bij op en er blijft nauwelijks geld over voor infrastructuur, onderwijs en andere sociale zekerheden.

De president en de Democraten lijken desondanks geen actie te willen ondernemen. Zij klagen vooral dat Ryan zoveel wilt "bezuinigen" -- ook al groeien zelfs onder zijn plan de overheidsuitgaven jaar op jaar zodat Washington over tien jaar 34 procent meer uitgeeft dan het dit jaar doet -- zonder zelf met oplossingen te komen.

Ryan wist zijn begrotingsplan -- dat over een periode van tien jaar $5.300 miljard minder uitgeeft dan de begroting die president Obama indiende -- door het Huis van Afgevaardigden te loodsen waar de Republikeinen in de meerderheid zijn, maar de Democraten in de Senaat hielden het tegen. Zij waren niet eens bereid over het plan te stemmen!

Sterker, de Senaat heeft al drie jaar geen fatsoenlijke begroting aangenomen. De federale overheid wordt sinds het aantreden van Barack Obama gefinancierd op basis van noodwetten en -provisies die een enorm begrotingstekort hebben opgeleverd. In 2010, 2011 en hoogstwaarschijnlijk ook in 2012 kwam het tekort uit op $1.300 miljard. Pas volgend jaar zakt het tekort onder de 1 biljoen, maar zelfs dan moet de regering nog zo'n $900 miljard lenen om de begroting sluitend te krijgen.

In andere woorden: van elke drie dollar die in Washington wordt uitgegeven, moet er een worden geleend.

Dat die situatie onhoudbaar is, lijkt de Democraten te ontgaan. Ook in de vaderlandse media berichten nauwelijks over deze situatie terwijl die noodzakelijk zijn om te begrijpen waarom de Republikeinen met zogenaamd "enorme" bezuinigingen komen. 

Ryan weet dat de "bezuinigingen" die hij in zijn begroting heeft opgenomen, maar weinig voorstellen. Hij weet ook dat als er niets verandert, er uiteindelijk echt bezuinigd moet gaan woorden. "Dan wordt het lelijk," zei hij in februari, "net als in Griekenland en moet je het soort bezuinigingsbeleid opleggen dat zij daar opleggen."

Ten slotte, de belastingverlagingen waarover de Democraten klagen. President Obama beweert dat als Romney de verkiezingen wint, de belastingen voor de rijken omlaag gaan en voor de middenklasse omhoog. Soortgelijke onzin wordt over het begrotingsplan van Paul Ryan verspreid.

Wat Ryan doet, is de vennootschapsbelasting verlagen van 35 naar 25 procent. De belasting op bedrijven in de Verenigde Staten is de hoogste in de wereld nadat Japan eerder dit jaar de vennootschapsbelasting verlaagde. Een lager belastingtarief zal de bedrijvigheid aanjagen en maakt Amerika weer concurrerend.

Ook zou Ryan de verschillende inkomensbelastingtarieven verlagen, maar tegelijkertijd vrijwel alle aftrekposten afschaffen zodat de meeste Amerikanen, per saldo, nauwelijks meer of minder belasting betalen. Dat laatste "vergeet" links er voor het gemak bij te vertellen.

Als Ryan zijn zin krijgt, is er pas in 2021 sprake van begrotingsevenwicht. Een plan dat tien jaar de tijd neemt om de uitgaven met de inkomsten gelijk te trekken, kan per definitie niet radicaal zijn.

Foto: Republican Conference