Duiven worden opeens haviken.
Islam Qasem, docent internationale betrekkingen aan de Universiteit Leiden, vindt dat het westen Bashar al-Assad zo snel mogelijk
moeten aanvallen. Hoe langer we niets doen, hoe meer onschuldige mensen vermoord zullen worden, etc.
Citaat:
en interventie in Syrië brengt meer risico's met zich mee dan afzijdig blijven, wordt wel gesteld. Een internationaal ingrijpen zou de kans op een burgeroorlog vergroten. Maar die burgeroorlog is al gaande en de massaslachtingen zullen doorgaan zolang het regime van Assad geen strobreed in de weg wordt gelegd. Niets doen komt neer op een vergunning voor Assad om straffeloos te moorden. Diplomatie kan niets meer uitrichten tegen zijn moordmachine. Alleen door het instellen van veilige gebieden, het verzekeren van humanitaire hulp aan burgers en het zenden van een VN-waarnemingsmissie kan het regime in toom worden gehouden en kunnen er levens worden gered.
Meneer Qasem, ik vind het allemaal heel sympathiek van u, maar blijkbaar vergeet u dat een groot deel van Assads uitdagers uit radicale moslims bestaan. Assad is geen lieverdje, maar Al Qaeda en de Taliban zijn zo mogelijk nog erger. Denkt u nu werkelijk dat wij van zins zijn om ons te bemoeien met een strijd tussen dergelijke vijanden? Wat hebben wij daarbij te winnen?
De Arabische Lente is vanuit westers perspectief één grote mislukking. We dachten dat deze regio voor vrijheid en moderniteit zou kiezen, in plaats daarvan stemmen ze massaal op fundamentalistische en extremistische groeperingen. Het lijkt me niet vreemd dat wij daar niet al te veel mee te maken willen hebben.
Qasems ideeen klinken dus leuk in theorie, maar in de praktijk kunnen we er niets mee. Jammer dat de Volkskrant dat soort waanbeelden behandelt als origineel en innovatief.