Het gaat niet goed met onze jeugd, constateert minster Edith Schippers.
Daarom presenteerde zij maandag een plan om de gezondheid van de jeugd te verbeteren: het 'pubergesprek'. Alle kinderen vanaf 14 jaar in het voortgezet onderwijs moeten vanaf 2013 een gesprek krijgen met een jeugdarts of verpleegkundige. Ernstig. Dat we hier de oplossing zoeken, toont alleen maar aan hoever we heen zijn. Waarom is het niet de directe omgeving die zich om een kind bekommert?
Het is natuurlijk wel terecht dat Schippers zich zorgen maakt over de jeugd. Het algemene beeld is nu niet direct dat van blakende gezondheid en levenslust. Ze zijn te zwaar, te lui, te depressief... In het kader van preventie - "de kosten die hiermee gepaard gaan, rijzen de pan uit" - wordt nu 26 miljoen euro gespendeerd om professionals een uurtje met een puber te laten praten.
Natuurlijk volkomen zinloos. De redding voor een puber in de problemen moet en zal niet komen van een anonieme professional. Alsof je als puber je diepste angsten eens lekker op tafel gaat leggen van de jeugdarts die je een uurtje ziet omdat het moet van de minister.
De oplossing voor de problemen met de jeugd moet niet gezocht worden in het spenderen van nog een som geld en het opentrekken van nog een laatje profs. Het zou veel beter zijn om de oplossing te zoeken waar de problemen worden veroorzaakt: de erosie van de sociale inbedding van onze pubers.
Met pa en ma die zich focussen op hun carrière, de leraar die probeert te overleven ondanks al zijn papierwerk, en buren en familie die zich louter bekommeren om zichzelf, is de puber van vandaag de dag aangewezen op de vrienden waarmee hij contact heeft via de sociale media en de hulpverleners die zich om hem bekommeren omdat ze daar hun boterham mee kunnen verdienen. Maar de oplossing ligt niet in professionals of een digitaal vangnet. Waarschijnlijk zouden er een stuk minder obese koters rondlopen, wanneer ze na school zouden worden verwelkomd met een kopje thee en een luisterend oor, en niet in hun eentje een zak chips leegeten achter de pc.
Ma Schippers kan niet in haar eentje voor al onze kinderen zorgen. Dat moeten we zelf doen.