Heartland onder vuur over financiering anti-AGW-campagne

Verschillende van mijn kritische correspondenten hebben gewezen op het uitlekken van documenten met informatie over de wijze waarop het Amerikaanse Heartland Institituut, een denktank die zich pas de laatste jaren met klimaat bezighoudt, zijn anti-AGW-campagne voert (AGW= Anthropogenic Global Warming). Zij verkneukelen zich. Immers, nu was er dan eindelijk een met Climategate vergelijkbaar schandaal aan de kant van de klimaatsceptici. Althans ... zo leek het op het eerste gezicht.

Zelfs de TU Delft prof. Ernst Schrama kon niet aan de verleiding weerstand bieden om er een blogje over te schrijven Het is n.m.m. een hele trieste zaak dat het wetenschappelijk personeel van een gerenommeerde Universiteit dit soort activiteiten bedrijft, die niets met een serieuze wetenschappelijke discussie hebben te maken, maar alles met een poging tot diffamering van opponenten.

Maar de vreugde in het AGW-kamp is m.i. niet terecht.

Allereerst moest ik onmiddellijk aan Mattheüs 7 denken: 'Wat ziet gij de splinter in het oog van uw broeder, maar de balk in uw eigen oog bemerkt gij niet?'

Maar belangrijker is dat er kennelijk geknoeid is met de betrokken documenten, zoals het Heartland Instituut inmiddels heeft verklaard. Welke malloten halen het toch in hun hoofd om zoiets te doen? Dat komt toch altijd uit? 

Nog ervan uitgaande dat de documenten authentiek zouden zijn, heeft Ben Pile onder de titel, 'The Leaked Heartland Documents', het volgende op 'Climate Resistence' over deze 'affaire' geschreven: 

I haven’t had the chance to have much of a look at what some climate activists are calling the ‘sceptics climategate’. Except it isn’t. The sums of money involved here are minute, compared to the budgets of companies, NGOs, governments and bodies like the EU and UN to spend on environmental propaganda. And this epitomises yet again the environmentalist’s failure to develop a sense of proportion. Not only are the Heartland’s funds dwarfed, there is no substantial relationship between it, the state, and other policy-making processes, as there are between NGOs, national governments, scientific research organisations and the UN, and of course, huge firms. It is amazing to see how the environmental movement responds to challenges to its claims, authority, and privileged access to policy-makers. .

The documents allegedly reveal that some funding came from oil interests. If so, again the question is ‘why so little’? ...

[ ] green activists all over the web and twitter, as if they really had uncovered a conspiracy: a hidden network of relationships between huge firms, governments, secretive and undemocratic international agencies, and other vested interests. But that description still much better suits the environmental movement. These alarmists – aren’t they! – have got hold of a number of strategy documents that might just as easily have been produced by the environmental movement, to discuss budgets, ways to intervene in the climate debate, how to do PR, and organise research. There’s nothing dodgy about that – it’s the way contemporary politics works. Strategy documents and business plans are not very exciting.

In contrast, Climategate – which I’ve never actually had much time for – surprised people, because the environmental movement had made claims about researchers’ unimpeachable moral conduct, and pure, unadulterated scientific research.

The message from all this must be that the environmentalists who bang on about funding must be very, very desperate indeed to find ways of avoiding debate about climate change.

Lees verder hier.

Vanuit een – misplaatst – gevoel van morele superioriteit lijken pro-AGW-activisten er in alle oprechtheid van overtuigd te zijn dat de milieubeweging het alleenrecht voor dit soort activiteiten kan claimen. Maar (helaas voor hen) dat is een hardnekkig misverstand. Zoals gewoonlijk zijn ze weer naarstig op zoek geweest naar spijkers op laag water, naar argumenten om hun opponenten te discrediteren en naar alibi's om toch vooral een inhoudelijke discussie uit de weg te gaan.

Maar dat zal niet lukken. Buiten de blogosfeer is er reeds een wetenschappelijke discussie op gang gekomen. Ik verwacht dat die te zijner tijd tot een algemene acceptatie van de falsifiëring van de AGW-hypothese zal leiden. Aan deze dialoog nemen serieuze wetenschappers deel. Dat is een gans andere categorie dan de radicale kern van AGW-activisten. Die zullen hun achterhoedegevechten ongetwijfeld voortzetten totdat zij er dood bij neervallen.

Als we de bedragen waarover de klimaatsceptici beschikken, vergelijken met de inkomsten van van de milieubeweging plus de financiering van de klimaatpropaganda door de overheid, zowel nationaal als internationaal (EU, VN), dan is het nog steeds een strijd van David tegen Goliath. Des te verheugender is het te constateren dat uit opiniepeilingen blijkt dat David nu aan de winnende hand is. 

De verhitting van het klimaatdebat vormt een schril contrast met de gemiddelde wereldtemperatuur, die maar steeds niet wil stijgen.

Zie ook Bishop Hill hier en Anthony Watts hier.

Voor 'inside information' over de betrokkenheid van Nederlandse klimaatsceptici bij deze 'affaire', zie de zeer doorwrochte analyse van Theo Wolters op Climategate.nl, met daaraan toegevoegd een open brief aan prof. Ernst Schrama.