Euthanasie heeft niet het laatste woord

Binnen de bestaande wet- en regelgeving met betrekking tot euthanasie hebben de aanbidders van het zelfbeschikkingsrecht rek gevonden om de samenleving verder te ontdoen van een van haar belangrijkste intrinsieke taken: het verschaffen van zinsgeving. Voorstanders van ‘de dood op bestelling’, misschien is een muisklik in de toekomst al genoeg om aan te geven dat je eruit wilt stappen, plegen karaktermoord doordat zij voorbij gaan de zorgplicht van mensen voor elkaar, ook als het einde nakende is.

Naar het evenbeeld van zijn Schepper is de mens beelddrager van een goddelijke vonk. De een is zich hier bewust van, de ander niet. Maar de meesten van ons, gewetenloze sujetten daargelaten, weten zich barmhartig, wanneer bij een ander het water tot aan de lippen staat. Bezien we onze eigen omgeving dan is er altijd wel iemand die wanneer de nood aan de man is, je de helpende hand reikt. Een vriend, buurman, kennis, familielid, het maakt niet uit, wanneer het er op aankomt zijn we allemaal in zekere zin mantelzorgers.

Voorgaande is echter niet het mantra van de aanhangers van de Nederlandse Vereniging voor een ‘Vrijwillig’ Levenseinden (NVVE). Want van vrijwilligheid is geen sprake in een cultuur waarin de zelfgekozen dood door de strot geduwd wordt. In dagblad Trouw van vrijdag 3 februari werd een zekere Jiskoot aan het woord gelaten. Dit 91-jarige speeltje van de gelijkheidsdenkers gaf aan z’n zelfmoordcocktail al bijeen vergaard te hebben, maar dat weerhield hem niet eerst nog even een cruise naar St.Petersburg te maken voordat hij zijn overdosis fijngemalen malariapillen in vla toch zich neemt. Jiskoot is niet ziek. Er is geen sprake van ondraaglijk lijden en toch faciliteert een dubieuze club als de NVVE hem zichzelf van het leven te benemen. U vraagt, wij draaien de dood? Dit is de ultieme waargebeurde schets van de geestelijke armoede die uit gaat van een cultuur van de dood. Willen wij zo’n samenleving of is er meer?

Vooraleerst: de huidige euthanasieregelgeving voorziet in bijna 100% pijnbestrijding. Er is sedatie (versterving) er zijn hospices etc. Alleen de rupsjes nooit genoeg van de NVVE, D66 en andere ‘verlichte’ libertijnen willen meer. Zij willen de zelfbenoemde demagogen van leven en dood zijn. En weet u, ze zijn aardig onderweg. Het is als een deuk slaan in een pakje boter echter. Ze komen ver met hun snode plannen, maar hier wreekt zich het gezonde verstand van de samenleving. Mensen zijn niet gemaakt om te doden, maar om elkaar de hand te reiken. Dit is geen gekunstelde redenering, het gaat terug op het mens zijn zelf. Het is de intrinsieke taak van een samenleving de handen van het lijden vast te houden en zo mogelijk te verlichten totdat de laatste levensadem weg is. Het mens zijn omvat zoveel meer dan de gelijksheidsdenkers kunnen bevroeden.

Zij die zonder God rekenen halen hun gram in dit leven. Zij zijn hun eigen god. Men loopt stuk op de ware toedracht van een humaan leven. Het leven is niet alleen in menselijke handen en omvat zoveel meer dan pillen van Drion. Een samenleving kan en mag nooit berusten in het ultieme zelfbeschikkingsrecht. Het is een gotspe als wij niet meer in staat zijn de ander van zinsgeving te voorzien. Het kloppend hart van de samenleving zijn wij, een ieder die dat eruit wil snijden pleegt karaktermoord. Die dood op bestelling mag retour afzender. Houd je opgelegde allegaartje bij je. De ware levensgenieters die verder kijken dan hun horizontale neus zitten niet bij de seculieren. Tot Uw dienst.