Waar blijft protest tegen abortus?

In Nederland worden jaarlijks 33.000 abortussen gepleegd en toch is er weinig zichtbare weerstand. Wat doen de pro-lifers verkeerd?

In een column in het Katholiek Nieuwsblad van vorige week gaat journalist en EO-presentator Andries Knevel in op die vraag. Waarom gebeurt er niets? Waarom gaat het maatschappelijk debat vooral over de acties van abortustegenstanders (brieven, plastic foetussen) en niet over de kwestie zelf?

Allereerst benadrukt Knevel, terecht, dat 33.000 abortussen per jaar internationaal gezien niet veel is, 'weinig zelfs'. Maar Knevel schrok laatst wel een beetje van een opmerking van de directeur van Siriz (een organisatie die meisjes en vrouwen helpt in noodsituaties).

De directeur van die organisatie stelde in een interview dat Siriz ongeveer 70.000 donateurs telt. Slechts 70.000 mensen die Siriz steunen in het terugdringen van het aantal abortussen in Nederland; dat is weinig, erg weinig. Volgens Knevel zijn er in Nederland namelijk honderdduizenden mensen die om religieuze redenen tegen abortus zijn. Daar zit dus een flinke discrepantie.

Knevel schrijft daarover: 'Wat is een mening over abortus waard, wanneer het slechts een huiskamermening is, en er geen enkele praktische consequentie aan wordt verbonden? Nog goede voornemens voor 2012? Welnu, hier is er een. Zo moeilijk is dat toch niet?' Kortom, word donateur van Siriz. En dat is een sympathieke oproep van Knevel. Maar laten we niet vergeten dat niet alleen religieuzen tegen abortus zijn.

Het 'debat' wordt al jaren gekaapt door Bert Dorenbos' Schreeuw om Leven, die met nachtwakes bij abortusklinieken, demonstraties in Den Haag en Amsterdam en brieven met plastic foetussen geheel het beeld bepaalt van de pro-lifebeweging. Is dat slim? Nee, want de rest (atheïsten, agnosten) voelt zich niet vertegenwoordigd door deze beweging en schaamt zich er soms zelfs voor. Ook christenen zeggen het jammer te vinden dat het protest alleen uit de christelijke hoek komt. Waar blijft het 'atheïstische geluid', het geluid van al die papa's en mama's die ook tegen zijn?

2012 wordt dus hopelijk het jaar van bezinning voor álle pro-lifers in Nederland.