De Laura's en de Mauro's
Waarom wordt het ene nieuwswaardige kind een nationale knuffelbeer, en de andere een toilet waar heel Nederland in kan braken?
De week was er weer nieuws rond het zeilmeisje Laura: ook nu ze aan haar prachtige reis rond de wereld is begonnen laat de Nederlandse bureaucratie het meisje niet met rust en vindt het nodig om haar zelfs tijdens haar reis te blijven sarren met allerlei controles. Laura is uitgeschreven uit Nederland, maar toch laten instanties haar niet met rust. En dus is het de Nieuw-Zeelandse vlag die ze momenteel voert.
Wie zeilmeisje Laura ook niet met rust kunnen laten, zijn zure linkse 'grappen'makers. Waar ik iemand zie met een wens en de kracht om die waar te maken, zien zij een aandachtswellustige nietskunner die 'tekenend' is voor het verval van het land. Afgelopen avond moest dit kind (want dat is ze nog steeds) het weer ontgelden bij de volwassen blanke heren die het comedyclubje van Paul de Leeuw vormen. Voor wie een samenvatting wil: de mannens stelden voor Laura aan een vuurpijl te binden en haar de atmosfeer in de schieten, alsmede om haar door Joran van der Sloot te laten vermoorden. Smaakvolle humor, zullen we maar zeggen. Overigens niet alleen bij slechtbekeken VARA-programma's, maar eigenlijk overal waar ze ter sprake komt. Probeert u het onderwerp maar eens op een verjaardag.
Hoe anders was dat met asielzoeker Mauro niet al te lang geleden. Mauro was een prins! En in plaats van afgezeken te worden door Paul de Leeuws lolbroekenkwartet, mocht Mauro gewoon op schoot zitten bij Paul. Paul zong zelfs een liedje voor hem. Youp van 't Hek schreef er minuten van z'n oudejaarsconference over vol, de hele linkse oppositie heeft twee weken lopen jammeren en zelfs het anders zo rechtse GeenStijl wilde dat Mauro moest blijven.
Een wereld van verschil, en duidelijk mag zijn waarom. Laura is een meisje met ambitie dat daadwerkelijk wat kan. Ze zeilt de wereld over; iets wat ik haar absoluut niet nadoe. En daarom haten we haar, want Nederlanders zijn van nature een onuitstaanbaar jaloers volkje. We gunnen onszelf het allerbeste, maar andere self made people zijn een systeembedreiging. Daarnaast vertroetelen we dus Mauro: een jongen die Angola niet aankon, in Nederland het VMBO niet aankan en zelfs Hans Spekman twijfelt of Mauro het gaat redden op de meest elementaire vorm van MBO die er is. En dus zien we Mauro als een arme verschoppeling die we wel even op het rechte pad kunnen zetten. Waarom? Zodat we ons weer fijn voelen. Ja, ook dat hoort bij dat karakter van dat jaloerse zelfzuchtige volk dat we zijn.
Wie het rationaal bekijkt ziet aan wat voor mensen Nederland behoefte heeft: ambitieuze, doelbewuste doorzetters zoals zeilmeisje Laura. Mauro - sorry linkse moraalridders - kan niet zoveel. Toch blijven we Laura uitkotsen, en mag Mauro blijven. Nederland op z'n smalst. Hemeltergend.
