Een groep van 22 CDA'ers maakt zich zorgen over de hertalingsmissie van Jacobine Geel. In een brief die onder CDA'ers circuleert uiten zij hun twijfels over Geels term 'compassie'.
Volgens de groep is het een onhandige term die niet bij het CDA past. In een brief (
pdf) die in het bezit is van De Dagelijkse Standaard, wordt CDA-leden om steun gevraagd voor hun vraagtekens bij de nieuwe grondtoon 'compassie', die de commissie 'Nieuwe woorden, nieuwe beelden' onder leiding van
niet-CDA'er Jacobine Geel heeft bedacht. Geel kreeg als taak de uitgangspunten van het CDA - solidariteit, gerechtigheid, rentmeesterschap en gespreide verantwoordelijkheid - te hertalen.
Volgens Geel moet het CDA voortaan 'compassie' als grondtoon omarmen, zo schreef zij in het jongste nummer van Christendemocratische Verkenningen (CDV), vooruitlopend op het rapport van haar commissie. In de ogen van de groep ontevreden CDA'ers is het een term die medelijden betekent. Ze vinden het daarom geen uitgangspunt voor een politieke partij; het kan nooit een dragend fundament zijn.
Een overheid moet ook maatregelen nemen die niet leuk zijn. Compassie zal dan telkens als een boemerang terugslaan op het CDA: 'Jullie waren toch de partij van de compassie?' Of streeft CDA ernaar de partij te zijn van het medelijden? Van de zielige mensen? Is het verboden om sterk te zijn? Geel en Buijs zien compassie als de grondtoon die in concrete beleidsmaatregelen moet doorklinken. Moet de partij zich dan afkeren van de welgestelden, van de sterken, van de mensen bij wie solidariteit maar mooi vandaan moet komen? En ook van de normale werkende Nederlander?
Op het congres van aanstaande zaterdag worden de resultaten besproken, maar nu al blijkt dus dat niet iedereen tevreden is. Sterker nog, volgens de ontevreden groep CDA'ers drijft Geel met het begrip 'compassie' een wig binnen het CDA. In hun ogen is het een splijtzwam, en een reden waarom zuidelijke CDA'ers
dreigen af te splitsen van het CDA. 'Het roept bij velen vooral linkse beelden op'. Daarom is 'compassie' een eenzijdig begrip dat teveel een tegengeluid lijkt tegen het kabinetsbeleid van Rutte/Verhagen, aldus de CDA'ers.
Ze schrijven:
Moet het CDA flanken van zich blijven vervreemden tot er geen flanken meer zijn? Heeft het CDA niet meer de ambitie om een brede volkspartij te zijn? Zonde!
De groep meent dan ook dat de aanvankelijke twijfel 'bij deze operatie terecht blijkt te zijn'. Ze schrijven: 'Het is de vraag of de hertaling niet verwordt tot verwatering.' Verder menen ze dat niet de grondtonen de afgelopen jaren het probleem waren, 'maar het gebrek aan durf van CDA-politici om beleidskeuzes openlijk vanuit die uitgangspunten te beargumenten'.
De CDA'ers besluiten de brief met:
Compassie is een prachtige levenshouding voor CDA'ers. Maar het CDA als politieke vereniging kan de term beter snel vergeten.
En daar kan Geel het mee doen. Op het congres van aanstaande zaterdag zal er ongetwijfeld het nodige over worden gezegd. Het is niet mogelijk dat de CDA-leden de term 'compassie' massaal van tafel vegen, want het rapport van de commissie wordt zonder discussie en resoluties aangenomen. Dan is de
missie van zowel Geel als partijvoorzitter Ruth Peetoom dus geslaagd. Maar of
niet-linkse en rechtse CDA'ers daar tevreden mee zijn...
