Nederland doet massaal aan goededoelenprostitutie

Hoe lang nog voordat een BN'er z'n lichaam verkoopt voor hongerende kinderen in Afrika?

Tjongejonge. In alle rust en eenvoud geld geven aan het goede doel bestaat anno december 2011 zeker niet meer. Gewoon een bescheiden bedrag overmaken naar een girorekening: uit piëteit en medeleven, omdat je je het lot aantrekt van mensen die op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats zijn. Of een handjevol kleingeld in een collectebus stoppen, om je steentje bij te dragen aan het uitroeien van armoede en honger.

Dat zijn allemaal taferelen die anno 2011 niet meer bestaan. De goededoelenindustrie heeft zichzelf opnieuw uitgevonden als een soort feestensekte waarbij geen stunt te 'ludiek' is, geen actie te ver gaat en geen BN'er te beroerd is om zichzelf voor gans het land grandioos voor paal te zetten.

Neem nu het hele Serious Request-gebeuren op de Beestenmarkt in Leiden. Politici komen liedjes zingen, wat al bizar genoeg is, en hele volksstammen laten zich kaalscheren. Vandaag maakte Georgina Verbaan bijvoorbeeld ook bekend stukken van 'r hoofdvachtje eraf te knippen, maar de rare acties van BNN en hun personeel staan me even zeer nog helder op het netvlies: Froukje de Both die het nodig vindt om anderen tegen betaling met haar te laten zoenen en de grote BNN Donor Show waarbij een heel land zo nodig geshoqueerd moest worden.

Goede doelen lijken tegenwoordig een excuus voor mensen om zich publiekelijk eens goed in de kijker te spelen. Een soort uitsloofgedrag eigenlijk. IJdelheid is een andere term.

Intussen liggen de malarianetten die bij vorige Serious Request-acties bijelkaar zijn gespaard nog in een loods en zijn nooit uitgedeeld, maar in Nederland feesten we vrolijk verder met onze kersverse kale koppen en betaalde kuspartners. Met medeleven heeft het allemaal niks meer te maken: het is één groot egocentrisch "moet je mij eens kijken"-circus.