Bezuinigen is een makkie als wieg-tot-graf-subsidie verdwijnt

Het is simpel zat: de permanente staat van subsidiëring van het Nederlandse volk is overbodig.

Langzaam maar zeker begint er politieke consensus te ontstaan dat de tijd rijp is om vijf miljard euro extra te bezuinigen. Waarop, dat is onderdeel van discussie. Elke partij heeft zo z'n eigen heilige huisjes. Laat mij in ieder geval een voorschot doen door te verklaren dat de levenssubsidie, die bijna iedere Nederlander ontvangt, moet worden afgeschaft. Levenssubsidie? Goede kans dat u daar nog nooit van gehoord heeft (ik heb de term namelijk net uit m'n dikke duim gezogen), maar ik zal pogen uit te leggen wat ik hiermee bedoel.

Wij Nederlanders leven tegenwoordig ons hele leven op centen van de staat. Een enkele rijkaard daargelaten, vangen we allemaal subsidie en gebruiken dat vervolgens weer om ons leven in te richten én onze jaarlijkse blauwe enveloppen weer te vullen met aanslagformulieren. Het rondpompen van Nederlands belastinggeld heeft enorme proporties aangenomen en begint zelfs al op onze eerste levensdag.

De geboortedag is namelijk de startdatum van een subsidieproject dat achttien jaar zal lopen. Het simpele en basale feit dat mensen zich willen voortplanten is blijkbaar genoeg om je handje bij Vadertje Staat op te kunnen houden. Wanneer met het negentiende levensjaar eindelijk een einde komt aan deze financiering van een volstrekt natuurlijk biologisch proces, beginnen er tegelijkertijd twee nieuwe subsidieprojecten.

Eén daarvan is de ziektekostenvergoeding (zeventig euro per maand) en de andere is de studiefinanciering (iets minder dan honderd per maand). Wanneer de jongvolwassene uit huis gaat rinkelt de staatskassa opnieuw.: uitwonende studenten hebben namelijk recht op zo'n honderdvijftig euro extra per maand. Mocht de student (of wellicht inmiddels jongwerkende) een zelfstandige woonruimte gaan betrekken, dan kan er nog eens meer dan tweehonderd euro extra per maand aan huursubsidie geïnd worden. Tenzij die topbaan meteen in the pocket is, maar de meesten moeten hun carrière met iets bescheideners beginnen.

Uiteindelijk zal ook de jongvolwassene - tegen of net over de dertig - een koophuis gaan betrekken. De huursubsidie valt weg, maar wordt vervangen door de hypotheekrenteafrek. Op kosten van de staat kan iemand een veel te dure lening afsluiten. Wat maakt het ook uit - van belastinggeld is er immers toch genoeg!

Na vervolgens nog eens dertig jaar werken kan onze inmiddels bejaarde volgpersoon met pensioen. Dat betekent een AOW-uitkering van honderden euro's per maand.

Na enkele tientallen jaren daarvan genoten te hebben kan de volgpersoon eindelijk vredig sterven. Met een glimlach: het heeft hem aan niets ontbroken. En met de wetenschap dat als het benodigd was om een plekje aan de hemel te huren, de staat hem daarvoor zeker subsidie had gegeven.